دليل سيم حقتعالى ميفرمايد كه‌ وَ رَبُّكَ يَخْلُقُ ما يَشاءُ وَ يَخْتارُ ما كانَ لَهُمُ الْخِيَرَةُ سُبْحانَ اللَّهِ وَ تَعالى‌ عَمَّا يُشْرِكُونَ‌

يعنى پروردگار تو مى‌آفريند هر چه را مى‌خواهند نبوده است ايشان را اختيارى منزه است خدا از آنچه ايشان شريك او ميگردانند و دلالت اين آيه نيز ظاهر است بر آنكه برگزيده براى امور دين و دنيا خداست نه خلق و مفسران عامه روايت كرده‌اند كه اين آيه بر رد آنها نازل شد كه گفته‌اند چرا خدا پيغمبرى را بديگرى نداد.

دليل چهارم آيات بسيار است كه دلالت ميكند بر آنكه خدا همه چيز را در قرآن مجيد بيان فرموده است‌

مثل‌ ما فَرَّطْنا فِي الْكِتابِ مِنْ شَيْ‌ءٍ يعنى تقصير نكرديم در كتاب از هيچ چيز وَ كُلَّ شَيْ‌ءٍ فَصَّلْناهُ تَفْصِيلًا و هر چيزى را تفصيل داده‌ايم تفصيل دادنى‌ وَ لا رَطْبٍ وَ لا يابِسٍ إِلَّا فِي كِتابٍ مُبِينٍ‌ و هيچ خشك و ترى نيست مگر آنكه در كتاب ظاهركننده هست پس هرگاه حقتعالى در قرآن مجيد همه چيز را بيان فرموده باشد چون تواند بود كه تعيين امام كه اهم امور است بيان نفرموده باشد.

دليل پنجم فرموده است كه‌ أَطِيعُوا اللَّهَ وَ أَطِيعُوا الرَّسُولَ وَ أُولِي الْأَمْرِ مِنْكُمْ‌

يعنى اطاعت كنيد خدا را و اطاعت كنيد رسول را و آنها كه صاحبان امرند از شماها و چنانكه اطاعت خدا و رسول عام است بايد كه اطاعت اولى الامر نيز عام باشد و معلوم است كه حقتعالى امر نميكند كه مردم در همه امور اطاعت هر صاحب امرى و صاحب حكمى بكنند پس بايد كه اولى الامر نيز مثل رسول باشد در آنكه غلط و خطا و دروغ و گناه و سهو از او صادر نشود و الا لازم مى‌آيد كه حقتعالى مردم را امر كند بچيزى چند از آنها كه نهى كرده است و چنين كسى امام است كه حقتعالى نصب كرده است و معصوم است و باتفاق غير ائمه اثنى عشر صلوات اللَّه عليهم اجمعين صاحب اين مرتبه نيستند.

مقصد دويم در بيان شرايط امامت است بنابر قول متكلمين‌

و مشهور آنست كه سه شرط معتبر است:

(اول) آنكه امام بايد افضل باشد از همه امت در جميع جهات خصوصا در علم و الا تفضيل مفضول و ترجيح مرجوح لازم مى‌آيد و آن بحسب عقل قبيح است ايضا حقتعالى مى‌فرمايد.

أَ فَمَنْ يَهْدِي إِلَى الْحَقِّ أَحَقُّ أَنْ يُتَّبَعَ أَمَّنْ لا يَهِدِّي إِلَّا أَنْ يُهْدى‌ فَما لَكُمْ كَيْفَ تَحْكُمُونَ‌ يعنى آيا كسى كه هدايت مى‌كند بسوى حقتعالى سزاوارتر است بآنكه پيروى او كنند يا كسى كه‌