دويم- آن حضرت را خصايص بسيار بود كه ديگران در آنها با آن حضرت شريك نبودند (خاصه اول) آنكه نماز شب و نماز وتر بر آن حضرت واجب بود (خاصه دويم) قربانى بر آن حضرت واجب بود (خاصه سيم) بعضى گفته‌اند كه مسواك بر آن حضرت واجب بود (خاصه چهارم) مشورت كردن با اصحاب بعضى گفته‌اند بر آن حضرت واجب است (خاصه پنجم) هر بدى كه ميديد بايست البته انكار كند (خاصه ششم) مخير گردانيدن زنان كه در كتاب طلاق مذكور است (خاصه هفتم) حرام بودن زكاة واجب بر او و ذريه او و در حرمت زكاة سنت و تصدقات سنت خلاف است (خاصه هشتم) واجب بودن اداء دين كسى كه بميرد و فقير باشد (خاصه نهم) آنكه گفته‌اند آن حضرت سير و پياز ميل نميفرمودند و بعضى گفته‌اند حرام بود بر او (خاصه دهم) آنكه بر پهلو تكيه كرده طعام ميل نمى‌فرمود و بعضى گفته‌اند كه حرام بود بر آن حضرت (خاصه يازدهم) بعضى گفته‌اند خط نوشتن و شعر گفتن بر آن حضرت حرام بود ثابت نيست (خاصه دوازدهم) وصال در روزه براى آن حضرت جايز بود و بر ديگران حرام بوده است و وصال آنست كه دو روز روزه بگيرد و در ميان افطار نكند يا افطار را تا سحر تأخير نمايد با قصد (خاصه سيزدهم) بر آن حضرت زياده از چهار زن بعقد دائم جايز بود و بر ديگران حرام است (خاصه چهاردهم) بر آن حضرت حلال ميشد زنى كه خود را باو مى‌بخشيد بدون عقد (خاصه پانزدهم) آنكه نكاح زنان آن حضرت خواه دخول كرده باشد خواه نكرده باشد در حال حيات آن حضرت و بعد از وفات هر دو بر ديگران حرام بود (خاصه شانزدهم) حرام بود كه آن حضرت را بنام ندا كنند كه يا محمد و يا احمد بگويند و حق تعالى نيز در قرآن در هيچ موضع آن حضرت را بنام ندا نفرموده است بلكه‌ يا أَيُّهَا النَّبِيُ‌ و يا أَيُّهَا الرَّسُولُ‌ و يا أَيُّهَا الْمُزَّمِّلُ‌ و يا أَيُّهَا الْمُدَّثِّرُ فرموده است (خاصه هفدهم) حرام بود مردم را كه صدا را در سخن گفتن بلندتر از صداى آن حضرت كنند (خاصه هيجدهم) حرام بود كه از پشت حجره‌ها آن حضرت را ندا كنند و خصايص بسيار ديگر ذكر كرده‌اند كه اكثر آنها نزد فقير ثابت نيست و ذكر آنها در اين رساله سزاوار نبود و مناسب نيست لهذا حواله بكتاب حيات القلوب نموديم‌

باب پنجم در امامت است‌

و مراد از امام كسى است كه مقتدا و پيشواى امت باشد در جميع امور