نام کتاب : فرهنگ قرآن نویسنده : امامی، عبدالنبی جلد : 1 صفحه : 40
مختلف
آشکارا و نهان، آنان را به سوی حق دعوت نمود، در پاسخ، جز عدهای
اندکشمار در این مدّت طولانی به او ایمان نیاورده و بقیه کسان قومش با او
بنای عصیان، سرکشی و مخالفت نهادند و او اثری از ایمان را در آنها نیافت.
بعد از یأس از هدایت آنان) گفت: پروردگارا! آنان از من نافرمانی کرده و از
کسانی پیروی نمودهاند که مال و فرزندانشان جز زیانکاری و خسران، چیزی بر
آنها نیفزوده: «قالَ نُوحٌ رَبِّ إِنَّهُمْ عَصَوْنِی وَ اتَّبَعُوا مَنْ
لَمْ یَزِدْهُ مالُهُ وَ وَلَدُهُ إِلَّا خَساراً.» [1] و آنان حیله بزرگی را مکر نمودند: «وَ مَکَرُوا مَکْراً کُبَّاراً.» [2] و
گفتند: از خدایانتان دست برندارید و (پرستش بتهای پنجگانه) ود، سواع،
یغوث، یعوق و نسر را رها نکنید: «وَ قالُوا لا تَذَرُنَّ آلِهَتَکُمْ وَ لا
تَذَرُنَّ وَدًّا وَ لا سُواعاً وَ لا یَغُوثَ وَ یَعُوقَ وَ نَسْراً.»
[3] و (آنان) گروه بسیاری را به ضلالت و گمراهی کشانیدهاند، و (ای
پروردگار مهربان!) ستمکاران را جز ضلالت و گمراهی چیزی بدانها نیفزا: «وَ
قَدْ أَضَلُّوا کَثِیراً وَ لا تَزِدِ الظَّالِمِینَ إِلَّا ضَلالًا.» [4] (پروردگارا!)
البتّه، اگر آنان (کافران) را زنده گذاری، بندگانت را گمراه کرده و تنها
نسلی فاجر و کفّار (ناسپاس) از خود به وجود میآورند: «وَ قالَ نُوحٌ رَبِّ
لا تَذَرْ عَلَی الْأَرْضِ مِنَ الْکافِرِینَ دَیَّاراً. إِنَّکَ إِنْ
تَذَرْهُمْ یُضِلُّوا عِبادَکَ وَ لا یَلِدُوا إِلَّا فاجِراً کَفَّاراً.»
[5] نکته قابل توجّه آن است که آیاتی که کلمه فجّار و یا مشتقّاتی از آن
را دربر دارند، سورههای مکّیاند. این خود بیانگر آن است که چهره کریه
فجّار در پیش از اسلام مبتلا به عموم بوده و اینکه تا چه اندازه آلودگی
گمراهی، آدمیان را از فطرت الهیشان منحرف نموده است. در اینجا آیاتی را که
در آن، کلمه فجّار یا مشتقاتی از آن است، به ترتیب نزول آورده و یادآور
میشویم که با دقّت در این آیات، دو اعجاز از قرآن مشاهده [1]. نوح/ 21. [2]. نوح/ 22. [3]. نوح/ 23. [4]. نوح/ 24. [5]. نوح/ 27.
نام کتاب : فرهنگ قرآن نویسنده : امامی، عبدالنبی جلد : 1 صفحه : 40