فرهنگ قرآن - امامی، عبد‌النبی - کتابخانه مدرسه فقاهت

نام کتاب : فرهنگ قرآن نویسنده : امامی، عبد‌النبی جلد : 1 صفحه : 143

کَما أُمِرْتَ»، [1] «ثُمَّ اسْتَقامُوا»، [2] «فَمَا اسْتَقامُوا لَکُمْ»، [3] که طلب قیام را اراده می‌کنند، و نیز اراده می‌کنند که آن امر و به فعلیت درآمدنش، دوام یابد و نفس خود را بر آن امر، در عمل، در قول توحید و در عهد، منصوب نمایند، و طلب طبیعی همچنان است که در:
«الصِّراطَ الْمُسْتَقِیمَ»،* آمده است. [4]
هم‌چنین شیخ طوسی در تبیان، و طبرسی در مجمع البیان، در معنای استقامت در آیه:
«فَاسْتَقِمْ کَما أُمِرْتَ»، [5] فرموده‌اند: و استقامت استمرار داشتن در جهت واحد است و این‌که نه به سمت راست عدول کند، و نه به سمت چپ. [6]
باز شیخ طوسی در تبیان فرموده: استقامت استمرار بر جهت صواب است و هروقت استمرار بر وجه خطا باشد، استقامت نامیده نمی‌شود. [7]
نیز او فی قوله: «وَ أَنْ لَوِ اسْتَقامُوا عَلَی الطَّرِیقَةِ»، [8] فرموده: استقامت بر طریق حق که عقل به آن دعوت می‌کند، طاعت خدای متعال است. [9]
همین‌طور فی قوله: «لِمَنْ شاءَ مِنْکُمْ أَنْ یَسْتَقِیمَ»، [10] فرموده: برای امر خدای متعال، وعظ استمرار و پایداری داشته باشند. [11]
علامه طباطبایی در المیزان فرموده: استقامت، طلب قیام شی‌ء و درخواست ظهور و آشکار شدن همه آثار و منافع آن است. پس استقامت راه، متّصف نمودن آن است به آنچه از راه قصد می‌شود، مانند: مستقیم بودن، واضح و آشکار بودن. و عدم تمایل و انحراف و استقامت انسان در امر، به این است که از نفس خودش قیام آن و اصلاحش را طلب نماید، به‌گونه‌ای که با فساد و نقصی مواجه نشود و به‌طور کامل و تمام حاصل گردد؛ قال اللّه تعالی: «قُلْ إِنَّما أَنَا بَشَرٌ مِثْلُکُمْ یُوحی إِلَیَّ أَنَّما إِلهُکُمْ إِلهٌ واحِدٌ فَاسْتَقِیمُوا إِلَیْهِ وَ اسْتَغْفِرُوهُ وَ وَیْلٌ لِلْمُشْرِکِینَ»؛ [12] یعنی حقّ توحید او جلّ و علا را به جا می‌آورند. [13]

[1]. هود/ 112.
[2]. فصّلت/ 30.
[3]. توبه/ 7.
[4]. التحقیق، ج 9، ص 343.
[5]. هود/ 112.
[6]. تبیان، ج 6، ص 77- مجمع البیان، ج 5، ص 303.
[7]. تبیان، ج 5، ص 176.
[8]. جن/ 16.
[9]. تبیان، ج 10، ص 154.
[10]. تکویر/ 28.
[11]. تکویر/ 28.
[12]. فصّلت/ 6.

نام کتاب : فرهنگ قرآن نویسنده : امامی، عبد‌النبی جلد : 1 صفحه : 143

فرمت PDF

شناسنامه

فهرست