هر شب سالم بماند و سالم بماند آنچه با او است و بگويد

اَللَّهُمَّ اِجْعَلْ مَسِيرِي عِبَراً وَ صَمْتِي تَفَكُّراً وَ كَلاَمِي ذِكْراً )

[بگو اين كلمات را اگر جمع شوند براى ضرر من جن و انس بِسْمِ اَللَّهِ وَ بِاللَّهِ وَ مِنَ اَللَّهِ]

و از حضرت امام زين العابدين عليه السلام مروى است كه فرمود: من پروا نمى‌كنم هر گاه بگويم اين كلمات را اگر جمع شوند براى ضرر من جن و انس

بِسْمِ اَللَّهِ وَ بِاللَّهِ وَ مِنَ اَللَّهِ وَ إِلَى اَللَّهِ وَ فِي سَبِيلِ اَللَّهِ اَللَّهُمَّ إِلَيْكَ أَسْلَمْتُ نَفْسِي وَ إِلَيْكَ وَجَّهْتُ وَجْهِيَ وَ إِلَيْكَ فَوَّضْتُ أَمْرِي فَاحْفَظْنِي بِحِفْظِ اَلْإِيمَانِ مِنْ بَيْنِ يَدَيَّ وَ مِنْ خَلْفِي وَ عَنْ يَمِينِي وَ عَنْ شِمَالِي وَ مِنْ فَوْقِي وَ مِنْ تَحْتِي وَ اِدْفَعْ عَنِّي بِحَوْلِكَ وَ قُوَّتِكَ فَإِنَّهُ لاَ حَوْلَ وَ لاَ قُوَّةَ إِلاَّ بِاللَّهِ اَلْعَلِيِّ اَلْعَظِيمِ مؤلف گويد ادعيه و آداب سفر بسيار است و ما در اينجا اقتصار مى‌كنيم به ذكر چند ادب

اول آنكه
سزاوار است براى شخص هرگاه سوار مى‌شود بِسْمِ اَللّٰهِ

را ترك نكند

دوم آنكه نفقه خود را حفظ كند

و در جاى محكم بگذارد زيرا كه (روايت شده كه: از فقه مسافر است حفظ كردن نفقه خود)

سوم آنكه
در سفر اعانت رفقا كند

و از خدمت و كار كردن در حوائج ايشان مضايقه نكند تا حق تعالى برطرف كند از او هفتاد و سه اندوه و پناه دهد او را در دنيا از هم و غم و برطرف كند از او اندوه بزرگ روز قيامت را (و روايت است كه: حضرت امام زين العابدين عليه السلام سفر نمى‌كرد مگر با اشخاصى كه نشناسند آن حضرت را براى آنكه در راه اعانت آنها نمايد زيرا كه هر گاه مى‌شناختند آن جناب را نمى‌گذاشتند كه آن حضرت كارى بكند) (: و از اخلاق شريفه حضرت رسول صلى الله عليه و آله نقل شده كه وقتى با اصحاب در سفر بود خواستند گوسفندى بكشند يكى گفت كشتن گوسفند با من ديگرى گفت كندن پوست او با من و ديگرى گفت پختن او با من حضرت فرمود جمع كردن هيزمش با من گفتند يا رسول الله اين كار را ما خواهيم كرد شما زحمت نكشيد فرمود مى‌دانم شما اين كار را خواهيد كرد لكن من خوشم نمى‌آيد كه از شما امتيازى پيدا كنم زيرا كه حق تعالى كراهت دارد كه ببيند بنده خود را كه فضيلت داده خودش را به رفقايش) و بدان كه ثقيلترين مردم در سفر نزد رفقا آن كسى است كه با آنكه اعضايش صحيح و سالم است تنبلى مى‌كند و مشغول كارى نمى‌شود و منتظر است كه رفقاى او كارهاى او را بكنند

چهارم آنكه مسافر مصاحبت كند با كسى كه نظير او باشد

در انفاق كردن

پنجم آنكه نياشامد از آب هر منزلى مگر بعد از آنكه ممزوج كند او را به آب منزل قبل

و شايسته و لازم است براى مسافر كه با خود بردارد از خاك بلد خويش و از طينتى كه تربيت بر آن شده است و هر منزلى كه وارد مى‌شود مقدارى از آن خاك بريزد در ظرف آب خود و آن را حركت دهد پس