شيعه و از ياران امام حسن عسكرى عليه السّلام است.وى از مشايخ معتبر شيخ كلينى است و وى بسيارى از روايات كافى را از او نقل كرده است.

اين تفسير از قديمى‌ترين تفاسيرى است كه پرده از روى آياتى كه در شأن ائمه عليهم السّلام نازل شده است،برمى‌دارد.ازاين‌رو در ميان مفسران شيعه،از ارزش و اعتبار خاصّى برخوردار است؛به‌گونه‌اى كه آنان،اعتبار ديگر كتب«تفسير روايى»را با اين كتاب مى‌سنجند.

نجاشى رحمه اللّه درباره او مى‌گويد:«على بن ابراهيم از بزرگ‌ترين راويان شيعه است كه در عصر امام حسن عسكرى عليه السّلام زندگى مى‌كرده و محمد بن يعقوب كلينى،در كتاب كافى بسيار از او روايت نقل مى‌كند».

از ويژگى‌هاى اين تفسير،آن است كه مؤلف همه روايات را،از امام باقر و امام صادق عليهما السّلام نقل كرده است.درباره مؤلف و شيوه تأليف و پاره‌اى مباحث مربوط به شناسنامه كتاب، بحث‌هاى مفصل و گسترده‌اى شده و برخى انتساب آن را به او مورد ترديد قرار داده‌اند؛ [1]اما اصل كتاب به عنوان يكى از كتاب‌هاى حديثى مرجع،مورد توجه بوده و؟؟دقت در روايات آن خالى از فايده نيست.

دلايل و شواهد بر اينكه حداقل بخش‌هايى از اين كتاب،از على بن ابراهيم نيست،فراوان است؛به عنوان نمونه مقدمه اين كتاب،به‌گونه‌اى مباحث را طرح مى‌كند كه گويى شخص ديگرى،سخن مى‌گويد و گاه،حتى از على بن ابراهيم نقل قول مى‌كند.افزون بر آنكه اين مقدمه،مشتمل بر انحرافات و عقايد نادرستى(مانند تحريف قرآن)است.در حقيقت اين كتاب، مجموعه‌اى است از چند تفسير:تفسير على بن ابراهيم،تفسير ابو الجارود و نقليات ابو الفضل عباس بن محمد بن قاسم. [2]

كتاب ياد شده مشتمل بر سى روايت در رابطه با حضرت مهدى عجّل اللّه تعالى فرجه الشريف است و مضامين مختلفى در آن وجود دارد كه عمدتا به صورت تطبيق آيات بر حضرت مهدى عجّل اللّه تعالى فرجه الشريف است.