آسمانى(نظير زرتشتى،هندو،يهود و مسيحيت)و نيز دانشمندان غربى دربارۀ مصلح بزرگ پرداخته است.سپس دربارۀ انواع حكومت‌ها،فلسفه انتظار و غيبت،مصلح بزرگ جهانى در منابع اسلامى،نشانه‌هاى ظهور امام مهدى عجّل اللّه تعالى فرجه الشريف و روش حكومت آن حضرت بحث كرده،به اين پرسش‌ها پاسخ داده است:

آيا سرنوشت آيندۀ بشريت،صلح،عدالت،امنيت و آزادى انسان‌ها از چنگال هرگونه ظلم و ستم و تبعيض و استعمار است؟يا آن‌گونه كه بعضى پيش‌بينى مى‌كنند،هرج و مرج‌ها روز افزون،فاصله‌ها بيشتر،ناهماهنگى‌ها و نابسامانى‌ها فراوان‌تر و سرانجام يك جنگ اتمى يا فوق اتمى عالم‌گير،پايه‌هاى تمدن انسانى را ويران خواهد ساخت و اگر انسان‌هايى بر روى كره زمين باقى بمانند،افرادى عقب مانده،معلول،بينوا و درمانده خواهند بود؟

اگر عقيده نخست صحيح است،دليل آن چيست؟اگر بنا هست جهان به سوى عدل و صلح و برادرى گام بردارد،آيا اجراى اين اصول بدون انقلاب ممكن است؟به تعبير ديگر آيا اصلاحات تدريجى توانايى دگرگون ساختن چهرۀ عمومى جهان،با اين‌همه ناهنجارى‌ها را دارند؟اگر لازم است انقلابى صورت گيرد،آيا تنها از طريق قوانين مادى امكان‌پذير است؟يا بدون استمداد از اصول معنوى و ارزش‌هاى اصيل انسانى،ممكن نيست؟

اگر قبول كنيم چنين انقلابى-به‌هرحال-رخ خواهد داد،رهبر اين انقلاب چه صفاتى بايد داشته باشد؟آيا اين انقلاب الزاما به حكومت واحد جهانى مى‌انجامد؟آيا آمادگى‌هاى خاصّى براى چنان حكومتى لازم است؟اين آمادگى‌ها در دنياى كنونى وجود دارد يا نه؟و اگر ندارد،آيا در حال حاضر جهان به سوى اين آمادگى‌ها گام برمى‌دارد،يا برعكس آن؟

آيا اين امور با عقيده عمومى مذاهب جهان،نسبت به ظهور يك مصلح بزرگ آسمانى ارتباطى دارد؟اعتقاد عمومى مسلمانان به ظهور مهدى عليه السّلام چگونه است و پيوند آن با مسائل سرنوشت‌ساز چيست؟آيا اعتقاد به چنان ظهورى،ما را به اصلاح عمومى جهان از طريق يك انقلاب همه‌جانبه نزديك‌تر مى‌سازد؟يا آن‌چنان‌كه برخى مى‌انديشند،دور مى‌كند؟

آيا اين فكر و عقيده عمومى مذهب،يك واقعيت عينى و مولود دلايل منطقى است و يا يك تخيل براى اشباع كاذب تمايلات سركوفتۀ انسان‌ها،در مسير گمشدۀ عمومى(يعنى صلح و عدالت)است؟

نويسنده در بخشى از كتاب دربارۀ«فلسفه انتظار»بر اين باور است كه:«اگر اعتقاد و