بزرگ،از جمله مسائلى است كه در اصول عقايد ما،جاى مهمّى را اشغال كرده است.فوتوريسم عقيده‌اى است كه در كيش‌هاى آسمانى زوراستريانيسم(مذهب زردشت)و جودائيسم(مذهب يهود)و سه مذهب عمدۀ مسيحيت(كاتوليك،پروتستان و ارتودكس)و به‌طور كلّى در ميان مدعيان نبوّت،به مثابه يك اصل مسلم قبول شده و همگى به اتفاق،بشارت ظهور همچو مصلحى را داده‌اند...». [1]

«فوتوريسم»يكى از مسائلى است كه در بحث‌هاى تئولوژيك تمام مذاهب آسمانى،از آن بحث شده است.

دار مستتر در يكى از كنفرانس‌هايى كه به مناسبت ظهور«مهدى متمهدى»در سودان در فوريه سال 1885 ميلادى برگزار گرديد،مى‌گويد:

«مى‌دانيد كه محمد صلّى اللّه عليه و اله و سلم چگونه شريعت خود را بنيان نهاد؟وقتى كه او ظهور كرد،در عربستان علاوه بر شرك ملى باستانى،سه ديانت بيگانه موجود بود:آيين يهود،ديانت عيسوى، كيش زردشت...نكته مشتركى كه در اين سه ديانت يافت مى‌شد،عبارت از اعتقاد به يك وجود فوق الطبيعه بود كه بايستى در آخر الزمان ظهور كند و نظم و عدالت رفته را به جهان بازآرد و مقدمه خلود و سعادت دائم انسان را فراهم سازد». [2]

براساس تحقيقات پژوهشگران مسائل اسلامى،اين عقيده پيوسته در ميان بيشتر ملت‌ها و پيروان اديان بزرگ وجود داشته و حتى اقوام مختلف جهان-چون اسلاوها،ژرمن‌ها،اسن‌ها و سلت‌ها-نيز معتقدند كه سرانجام بايد پيشوايى در آخر الزمان ظهور كند و بى‌عدالتى‌ها را از بين ببرد و حكومت واحد جهانى تشكيل داده،در بين مردم براساس عدالت و انصاف داورى كند.

در اين درس با توجه به اهميّت موضوع،تنها به دو ديدگاه(يهود و مسيحيت)خواهيم پرداخت و ديدگاه‌هاى ديگر اديان و مذاهب را مطرح نخواهيم كرد؛به دليل اينكه:بيشتر متون در دست، غيرقابل استناد قطعى به پيامبران اين اديان است و در نسبت دادن آنها به صاحبان اين شريعت‌ها، ترديدهاى جدّى وجود دارد.

بيشتر اين نوشته‌ها به صورت كنايه،استعاره و همراه با ابهام‌هاى فراوانى است كه برداشت