شواهد ديگرى نيز وجود دارد كه ميان مسلمانان و روم،جنگ و درگيرى واقع شده است.

حال اگر منظور از جنگ بزرگ،اين باشد كه خود قيصر روم هم با برخى از اهل و خاندانش در آن شركت كرده باشد،اين امر ضرورتى ندارد؛چون،آنچه در اين روايت آمده،اين است كه نرجس،به امر امام به صورت ناشناس و مخفيانه،با سپاهيان همراه شد و در پوشش كنيزان در آمد.

روايات دسته دوم

در بعضى از احاديث-بدون اشاره به سرگذشت آن بانوى بزرگوار-تنها به تربيت ايشان در بيت شريف حكيمه دختر امام جواد عليه السّلام اشاره شده است.

محمد بن عبد اللّه طهوى،در بخشى از يك حكايت مفصل از زبان حكيمه نقل كرده است:

«...آرى،كنيزى داشتم كه بدو نرجس مى‌گفتند.برادرزاده‌ام به ديدارم آمد و به او نيك نظر كرد.بدو گفتم:اى آقاى من!دوستش دارى،او را به نزدت بفرستم؟فرمود:نه عمه جان!اما از او در شگفتم!گفتم:شگفتى شما از چيست؟فرمود:به زودى فرزندى از وى پديد آيد كه نزد خداى تعالى،گرامى است و خداوند به واسطه او زمين را از عدل و داد آكنده سازد؛همچنان كه پر از ظلم و جور شده باشد.گفتم:اى آقاى من!آيا او را به نزد شما بفرستم؟فرمود:از پدرم در اين‌باره كسب اجازه كن.گويد:جامه پوشيدم و به منزل امام هادى عليه السّلام درآمدم.سلام كردم و نشستم.او خود آغاز سخن كرد و گفت:اى حكيمه!نرجس را نزد فرزندم ابى محمد بفرست.

گويد:گفتم:اى آقاى من!بدين‌منظور خدمت شما رسيدم كه در اين‌باره اجازه بگيرم.

فرمود:اى مباركه!خداى تعالى دوست دارد كه تو را در پاداش اين كار شريك كند و بهره‌اى از خير براى تو قرار دهد.حكيمه گويد:بى‌درنگ به منزل برگشتم و نرجس را آراستم و در اختيار ابو محمد قرار دادم و پيوند آنها را در منزل خود برقرار كردم.چند روزى نزد من بود؛سپس به نزد پدرش رفت و او را نيز همراهش روانه كردم.... [1]

عموم روايات اين دسته با احاديث دسته نخست منافاتى ندارد؛زيرا مى‌توان روايات مربوط به نرجس خاتون را پس از ورود او به خانه آن بانوى بزرگ دانست.