مانند «وَ امْسَحُوا بِرُؤُسِكُمْ وَ أَرْجُلَكُمْ» كه حمل آن بر مسح ظاهر است و بر غسل مأول است.

نص بودن و ظاهر بودن از امور اضافى اعتبارى است،فقها،خاص را نص گويند و عام را ظاهر و گاه مدلول قطعى را خاص و ظنى را عام گويند با آنكه خاص نسبت بمادون خود عام است و عام نسبت بما فوق خود خاص،نص اخبار بر ظاهر قرآن مقدم ميباشد و بالاخره مراد از نص در كلمات فقها كه گويند عبارة نص.

دلالة النص.اشارة النص همين است و گاه ظاهر را هم نص گويند رجوع شود به (موافقات ج 3 ص 9-درايه ص 57-كشاف ص 1405-رسائل ص 33 -قوانين ص 263).

نِصابِ رِضاع

-(اصطلاح فقهى)در حد و نصاب رضاع كه ناشر حرمت نكاح است گفته‌اند 15 روز متوالى است و قول ديگر يك سال تمام و قول سوم دو سال و قول چهارم صدق نبت لحم و شد عظم و يا يك شبانه‌روز و يا ده رضعة متوالى كامل يا نبت لحم را كافى دانند رجوع برضاع شود.

نَصارى

-(اصطلاح ملل و نحل) امت عيسى بن مريم را گويند كه پس از حضرت موسى مبعوث شد.

(رجوع شود به ملل و نحل شهرستانى ص 106-107).

نِصْفُ النَّهار

-(اصطلاح هيوى)دايرۀ نصف النهار يكى از دوائر عظيمه است كه از دو قطب عالم مرور كند و دو قطب آن دو نقطه مشرق و مغرب بود(چون از دو قطب معدل يعنى دو قطب عالم عبور ميكند).

اين دايره دايرۀ افق را نيز در دو نقطه قطع ميكند كه يكى را نقطه جنوب و آن دگر را نقطۀ شمال نامند(اين دايره درست در جهت خلاف معدل النهار موهوما رسم ميشود)خط و اصل بين اين نقطه را خط نصف النهار و خط زوال و خط جنوب و شمال نامند.

نَصْل

-(اصطلاح نجومى)از ستارگان رامى بود و بمانند.تيرى بود در كمان.

و آن واقع در منطقة البروج است.و نام ديگر سهم بود كه صورت شمالى كوچكى بود.

(رجوع بر امى و سهم شود).

نَصيريَّه

-(اصطلاح كلامى)فرقۀ از غلات شيعه‌اند كه گويند خداى متعال در حضرت على حلول كرده است و آنها اصحاب محمد بن نصير فهرى‌اند و على بن محمد عسكرى را خدا ميدانند و محارم را مباح دانند و نكاح مردان را روا دانند و قائل بنبوت محمد بن نصير فهرى‌اند.

سخن درباره اصل و عقايد آنها بسيار است مشهور است كه حضرت على(ع) رئيس آنها را بكشت و مجددا زنده كرد تا دست از عقيده خود بردارد و لكن اصرار كرد و سرانجام قائل بربوبيت حضرت على شدند (از درايه ص 147-كشاف ص 1385).

نِطاق

-(اصطلاح نجومى)كمر صورت جوزا و يا جبار را گويند.و نطاق الجوزاء هم گويند