ممكنۀ خاصه و وجوديۀ لادائمه.

(دستور ج 3 ص 241).

مُرَكَّباتِ ناقِصَه

-رجوع بمركب شود.

مُرَكَّبُ الفَرَس

-(اصطلاح نجومى) و آن را متن الفرس هم نامند و عبارت از نير فرس اعظم بود و بالاخره مركب كوكبى بود واقع در مقدم صورت سفينه يا شراع آن و مركب فرس....

مروة

-(اصطلاح عرفان)جوانمردى است و گفته‌اند:المروة حفظ الدين و صيانة النفس و حفظ حرمات المؤمنين و الجود بالموجود و قصور الرؤية عنه و عن جميع افعالك» (طبقات ص 418) شاعر گويد:

بس حجابت بايد آن اى ذو لباب
مرك را بگزين و بر در آن حجاب
نى چنان مرگى كه در گورى روى
مرك تبديلى كه در نورى روى

مُرَكَّبِ مُرَكَّب

-(اصطلاح علوم غريبه) جابر بن حيان اشياء را به بسيط و مركب تقسيم كرده است و مركب را هم به مركب اول و ثانى و ثالث كه مركب مركب بود براى اول طبيعت را مثال آورده است و براى دوم حرارت و برودت و رطوبت و يبوست را و براى مركب مركب اجناس ثلثه يعنى مواليد را

مَرَّة و تَكرار

-(اصطلاح اصولى) يكى از مباحث اصولى است كه آيا او امرى كه مبين احكام شرعى است دلالت بر مرة دارد يا تكرار يعنى يك دفعه كه مأمور به انجام شود تكليف ساقط شده است يا آنكه بايد مكررا مأمور به راآورد و بالجمله امر دلالت بر تكرار دارد مادام العمر يا دلالت بر مرة دارد يا اصولا دلالت بر طلب ماهيت دارد و مرة و تكرار از عوارض و لوازمند و از قرائن و حالات خارجى بايد دانسته شود.محققان اصوليان گويند:او امر و ساير مشتقات مأخوذ از مصادر دلالت بر مبدأ اشتقاق دارند و امر هم حقيقت در طلب است و وحدت و تكرار و فور و تراخى از دلائل و قرائن خارجى بايد دانسته شود تنها چيزى كه از هيأت امر ميتوان فهميد وجوب امتثال است و از دلائل خارجى بايد دانست كه امتثال در بعضى موارد بانجام يك دفعه است چنانكه در حج و در بعضى موارد تكرار است مانند صوم و صلاة برخى ميان امر و نهى فرق گذارند و گويند امر دلالت بر مره دارد و نهى تكرار چون در امر بانجام مأمور به در يك دفعه امتثال حاصل است بر خلاف نهى در اينجا بحث زياد است.

رجوع به(قوانين ص 65-تقريرات اصول آقاى شهابى ص 58-كفايه ج 1 ص 117)شود.

كلمۀ مرة در زبان عرب براى وحدت است و وزن آن فعله(بفتح فاء)است مانند «قمت قومة-ضربت ضربة».

(از شرح تصريف ص 134).

در اصول رشاد آمده است.

صيغۀ امر در حال تجرد از قرائن فقط بر طلب ماهيت مأمور به دلالت ميكند بدون اينكه بمره و تكرار آن اشعارى داشته باشد- چه آنكه مره و تكرار از اوصاف عارضۀ فعل مأمور به ميباشند نه جزو ماهيت آن- و صيغۀ امر همان طورى كه بر اوصاف ديگر