(كليات حقوقى ص 605،306)

المُحَمَّديَّه

-(از فرق اماميه- اصطلاح كلامى)پيروان اين فرقه در انتظار ظهور محمد بن عبد الله بن الحسن بن الحسين بن على بن ابى طالبند كه او را مرده و مقتول نمى‌پندارند.و گمان ميكنند كه او در ناحيه‌اى از نجد پنهان است تا روزى كه وى خروج كند.

(از مختصر فرق بين الفرق ص 53)

مَحْمِل

-(اصطلاح ذوقى)محمل آرامش تكليفى را گويند.

مِحْنَت

-(اصطلاح ذوقى)محنت و بلا امتحان بر دل و جان است.

گر بر سر من خار بلا بارانى
باران تو را دوخته‌ام بارانى
محنت و محبت،قرينه‌اند و دوست ديرينه‌اند،كيمياى محبت رايگان نيست هر چه بلا است بجان محب گران نيست، هزار جان بايد براى دوست تا بذل كنى، محنت و بلا امتحان است و بر دل و جان است هر كه حال محبت بيان كند نقصان و كمال وى عيان كند و دام بلا بيفكند و تخم عطا پراكند،نعمت محبت با عطا بياميزد (از رسائل خواجه عبد الله ص 124).

آزار و جفا و حيله‌ها خوى تو است
عاشق گشتن رسم سر كوى تو است
هر روز جفا كنى و عذر آغازى
عذر تو عذار عنبرين بوى تو است

مَحْمول

-(اصطلاح منطقى)جزء اول قضيۀ حمليه را موضوع و جزء دومرا محمول مينامند چنانكه در مثال«انسان حيوانست»حيوان حمل بر انسان شده و محمول است.رجوع بمحكوم به و محكوم عليه شود.

مَحْمولِ بِالضَّميمه

-(اصطلاح منطقى) محمول بالضميمه عبارت از محمولى است كه حمل آن بر موضوع مستلزم انضمام امرى ديگر بموضوع باشد مانند حمل ابيض بر جسم كه نياز بانضمام بياض بجسم دارد.و در صورتى حمل ابيض بر جسم درست است كه بياضى بدان ضميمه شده باشد و اين نوع حمل را حمل غير ذاتى هم گفته‌اند زيرا محمول منتزع از ذات موضوع نيست در مقابل خارج محمول كه محمول منتزع از ذات موضوع است و حمل آن بر موضوع مستدعى ضميمه شدن چيزى ديگر نيست مانند«انسان ممكن است»كه امكان منتزع از ذات انسان است اين گونه محمولات را محمولات ذاتى گويند چنانكه نوع اول را محمولات عرضى هم گويند.

(از شفا ج 2 ص 351-تفسير 785،102 و 825).

مَحْمولِ ذاتى
مَحْمولِ عَرَضى

(اصطلاح منطقى)رجوع به محمول بالضميمه شود.

مَحْو

-(اصطلاح عرفانى)محو در لغت پاك كردن نوشته است از لوح و نزد صوفيان عبارت از محو اوصاف عادتست همان طور كه اثبات اقامۀ احكام عادتست و بر سه طريق است،محو زلت از ظواهر و محو غفلت از ضمائر و محو علت از