همسان آن جسم كند و باوى پيوندد.

(از اخوان ج 3 ص 195).

قُوَّةِ ذائِقَه

-(اصطلاح فلسفى)رجوع شود به حواس خمس ظاهرى.

قُوَّةِ سامِعَه

-(اصطلاح فلسفى)رجوع شود به حواس خمس ظاهرى.

قُوَّةِ شامَّه

-(اصطلاح فلسفى)رجوع شود به حواس خمس ظاهرى.

قُوَّةِ صِناعيَّه

-(اصطلاح فلسفى) قوت صناعيه ملكه‌ايست كه نفس را در اثر ممارست بر كارى حاصل شود.

(از كشاف ج 2 ص 472).

قُوَّةِ شَوقيَّه

-(اصطلاح فلسفى)بابا افضل گويد:نوع مردم را بيرون از اين قوتها كه ياد كرده شد قوتى ديگر هست كه بدان اصل همه جانوران انباز است و جانور بدان جانور و زنده بود.نام او نفس حيوانى و او را دو قوت است:يكى قوت شوقى و خواستارى و ديگرى قوت آگهى و يا بندگى،اما قوت شوقى و خواستارى آنكه منشأ زندگى و سرچشمۀ حيات حيوان است و حركت جانور ازو بود و روح حيوانى ازو زايد و خزانۀ حيات حركت دل است از اندام جانور و از اندامها بهره يابند هر اندامى بهرۀ (مصنفات ج 1 رسالۀ 1 ص 15).

قُوَّتِ شَهَوانى

-(اصطلاح فلسفى) و قوت شوق و ارادت را دو چاكرند فرمانبردار يكى قوت شهوانى بهيمى كه جانوران بدان خواستار چيزهاى موافق و جوياى غذاى لايق باشند دوم قوت غضب و طبيعت سبعى كه جانور بدو ناموافق را دور كند و براند و نفس روياننده با همۀ حشم و خدم زير فرمان قوت شهوانى جانوربود.

(از مصنفات ج 1 رساله 1 ص 15).

قُوّة عاقِلَه

-(اصطلاح فلسفى)قوت عاقله عبارت از قوتى است روحانى و مستقل بالذات و غير حال در جسم كه از آن تعبير بنور قدسى و نفس ناطقه و عقل نظرى و عاقله مطلق هم شده است.

(اسفار ج 1 ص 292-كشاف ص 1233-اخوان ج 3 ص 149).

قُوَّة عَقْليَّه

-(اصطلاح فلسفى)مراد نفس ناطقه و قوت مفكره است.

رجوع بقوت عاقله شود.

قُوَّة عامِلَه

-(اصطلاح فلسفى)قوت عامله قوتى است در انسان كه مبدأ حركت و تحريك براى انجام افعال جزئيه است بر مبناى فكر و شعور يا حدس و اين قوت را عقل عملى و قوت عمليه هم ناميده‌اند (شرح منظومه ص 86)و رجوع به عقل عملى شود.

قُوَّتِ عَمَلى

-(اصطلاح فلسفى)نفس ناطقه را دو جنبه است:يكى قوت عمليه كه وجه نفس است ببدن كه مبدأ تحريك بدن براى اعمال و افعال جزئيه خارجيه است و ديگر قوت نظريه كه از شأن آن ادراك صور كليۀ مجرده است (شفا ج 1 ص 291).رجوع به عقل عملى شود.

قُوَّةِ غاذِيَه

-(اصطلاح فلسفى) قوت غاذيه كيفيتى است در جسم كه موجب تبديل جسمى به جسمى ديگر ميشود«جسد مردم را بيرون از قوت طبيعت جسم قوتى ديگر است از پرورنده و بر او رندۀ او براى پرورش و تدبير اسباب بقاى او را يك چند از آنكه جسد مردم گذرگاه آفات