عمل بآنكه غير خدا را لحاظ كند.

(كشاف ج 1 ص 606)

رِياسَت

-(اصطلاح اجتماعى)و در تعريف و تقسيم آن اخوان الصفا آرند:

«ان الرئاسة نوعان جسمانى و روحانى» و آنگاه گويند:رياست جسمانى مانند رياست ملوك و جابران كه آن را سلطانى نيست مگر بر اجساد و اجسام مردمان و از راه قهر و غلبه و جور و ستم مردم را برده و خدمتگزار خود گردانند براى امور شهوانى و لذائذ جسمانى خود و نيل به آرزوهاى مادى خود و رياست روحانى مانند رياست اهل شرايع كه مالك ارواح و نفوس مردمند از راه اجراى عدالت و احسان و مردم را در خدمت ملتها و شرايع و اقامۀ سنت در آورند از جهت حفظ دين به سعادت آخرت.

(از اخوان ج 4 ص 82)

رِياضَت

-(اصطلاح عرفانى)رياضت عبارت از تهذيب اخلاق نفسيه است و در لغت بمعنى رام كردن ستور است و بالجمله سالك بايد در طلب مقصود از احتمال مشقات نفسانيه دريغ نيارد و نفس خود را از جهت حصول و حال مطلوب هر قدر تواند بزجر آورد و آنچه موافق با طبع است ترك كند و نفس را تمرين دهد بر- تحمل كارهاى مخالف آن.

هجويرى گويد:اما رياضت و مجاهدت جمله خلاف كردن نفس است و تا كسى نفسش را رياضت و مجاهدت ندهد وى را سود ندارد و هر چه نفس را گوشمال زيادت گردد سر او با حق راست گردد.

(و از شرح منازل ص 36-شرح تعرف ص 94) و بالجمله سالك بايد در طلب مقصود از احتمال مشقات نفسانيه دريغ نيارد و نفس خود را از جهت حصول و حال مطلوب هر قدر تواند بزجر آورد و آنچه موافق با طبع است ترك كند و نفس را تمرين دهد بر تحمل كارهاى آن.

هجويرى گويد:اما رياضت و مجاهدت جمله خلاف كردن نفس است و تا كسى نفسش را رياضت و مجاهدت ندهد وى را سود ندارد و هر چه نفس را گوشمال زيادت گردد سر او با حق راست گردد.

(از واردات غيبى ص 61-شرح منازل ص 36).

رَيحان

-ريحان آثار رياضت را گويند كه در سالك پيدا شده و بالجمله نورى را گويند كه در اثر تصفيه و رياضت حاصل شده باشد.

رِيح

-(اصطلاح عرفانى)مراد نسمات الهى و نفس رحمانى است كه گفته‌اند «ان لله ريحا تسمى الصبيحة مخزونة تحت العرش تهب عند الاسحار تحمل الانين و الاستغفار الى ملك الجبار» (طبقات ص 373)

رَين

-(اصطلاح عرفانى)رين عبارت از حجابى است كه كشف آن جز بايمان نبود و آن حجاب كفر و ضلالت است