يكتاست (از عده ج 4 ص 177).

الهى:بعنايت ازلى تخم هدايت كاشتى برسالت انبياء آب دادى،بمعونت و توفيق پروردى،بنظر خود ببر آوردى، خداوندا سزد كه اكنون سموم قهر از آن بازدارى،و كشتۀ عنايت ازلى را برعايت ابدى مدد كنى (از عده ج د ص 19 و 273).

كسى كه در حرم عنايت ازلى شد هرگز غوغاى محنت ابدى گرد دولت سرمدى او نگردد.

يك ذره از عنايت ازلى به از نعيم دو جهانى است،او را كه نواختند،در ازل نواختند و او را كه خواندند در ازل خواندند،دوستان او در ازل كأس لطف نوشيدند.

و لباس فضل پوشيدند،كارها در ازل كرده و امروز كرده مى‌نمايد،سخنها در ازل گفته و امروز گفته مى‌شنواند، خلعتها در ازل بنام دوستان دوخته و امروز ميسازد.

(عده ج د ص 321).

الهى در آيت عنايت،ما را پناه ده، به كليد عنايت گنجهاى بى‌كران رحمت بگشاى و با صفت رحيمى خود،عنايت رحمانى دريغ مدار،بعنايت الهيه‌ات كه از عنايت سابق بر وجود اشياء حكايت كند و آن عين علم و عين لطف است،ما را از خود وارهان (رجوع شود به عده و شرح قيصرى ص 16).

عنايت الهيه

-(اصطلاح عرفانى) عنايت الهيه عبارت از عنايت سابقه بر وجود اشياء است كه عين علم و عين لطف است (شرح قيصرى ص 16).

عِند

-(اصطلاح ادبى)اين كلمه در زبان عرب ظرف استعمال شده است و آن براى مكان حضور حسى است مانند «فَلَمّٰا رَآهُ مُسْتَقِرًّا عِنْدَهُ» و يا حضور معنوى مانند «قٰالَ الَّذِي عِنْدَهُ عِلْمٌ مِنَ الْكِتٰابِ» و گاه بمعنى قرب و نزديكى است مانند «عِنْدَ سِدْرَةِ الْمُنْتَهىٰ» و «إِنَّهُمْ عِنْدَنٰا لَمِنَ الْمُصْطَفَيْنَ الْأَخْيٰارِ» و گاه اين كلمه مجرور ميشود بمن.

(از مغنى ص 81).

عِنديَّه

-(اصطلاح كلامى)فرقۀ از سوفسطائيه‌اند كه گويند حقايق اشياء تابع اعتقادات است و آنچه هر كس اعتقاد پيدا كند براى او حق است و بالاخره علوم و حقايق نسبى است هر شخص تصورات و اعتقاداتش براى او حق است و حق از امور ثابت نيست (كشاف 666-دستور 382).

عَنز

-(نجومى)-يكى از ستارگان صورت ممسك الاعنه را گويند كه بر مرفق چپ آن واقع است.

رجوع به ممسك الاعنه

عَنصَرَه

-( گاه‌شمارى) بفتح عين و سكون نون و فتح صاد وراء از روزهاى يهودان است و آن روزى است كه خداوند تورات را بر حضرت موسى عليه السلام نازل كرد.عنصره را يهودات روز حج دانند و بهر حال نام حج يهوديان را گويند رجوع بآثار الباقيه.

عُنصُر

-(اصطلاح فلسفى)كلمۀ