نام کتاب : فرهنگ معارف اسلامی نویسنده : سجادی، جعفر جلد : 2 صفحه : 1201
اهل آفرينش از نشاط آن ذره عين طرب شوند،خارستان همه بوستان گردد (از عده ج 5 ص 257).
تو و طوبى و ما و قامت يار فكر هر كس بقدر همت اوست
طَوالِع
-(اصطلاح عرفانى)طوالع اول چيزى است كه پيدا ميشود از تجليات اسماء الهيه بر باطن بنده و آراسته ميگرداند اخلاق او را بنور باطن،و انوار توحيد است كه تابش كند بر دلهاى اهل معرفت و موجب اطمينان دلهاى آنان شود (از لمع ص 345-كشاف ص 914).
خواجه گويد:طوالع،ابتداى آفتاب توحيد است كه از مشرق غيب برآيد و بر اهل سعادت تابد و ولايت ظلمت و بناى پندار بردارد،و دولت كواكب و ضياء برقرار بگذارد،خورشيد دو است يكى بر جهان تابد و يكى بر جان،آنكه بر جهان تابد ظلمت نگذارد و آن دگر كه بر جان تابد وحشت خلق نگذارد،آن يكى برآيد نجوم نماند و آن دگر بر آيد رسوم نماند.
(از رسائل خواجه عبد الله ص 133).
خواجه عبد الله گويد:
هر غم كه ز گيتى طالع گردد در دم بمن سوخته راجع گردد
صبح فرج از مطلع اميد مگر در طالع من نيست كه طالع گردد
طَود
-(اصطلاح عرفانى) اين كلمه را شيخ اشراق رمزى از انسان كامل داند (تلويحات ص 106)
طُورِ أيمَن
-(اصطلاح عرفانى)مراد از طور سينۀ منشرح است باسلام و مراد از ايمن جانب و جهت عقل و غيب است.
«و ناديناه من جانب الطور الايمن» (بيان السعادة ص 6).
طولِ أَوسط
-اين اصطلاح هيوى است و دورى مركز تدوير را از اوج اوسط نامند.
طولِ بَلَد
-(اصطلاح هيئت) (رجوع به عرض بلد و التفهيم ص 172 شود)
طَهارَت
-(اصطلاح فقهى و عرفانى) در لغت پاكى و پاكيزگى است و نظافت و نزاهت است و در اصطلاح فقها.
نام است مر وضوء و غسل را و تيمم بدل از غسل و وضوء را و استعمال طهور است مشروط به نيت و طهور يعنى مطهر اول،آب است «وَ أَنْزَلْنٰا مِنَ السَّمٰاءِ مٰاءً طَهُوراً لِنُحْيِيَ بِهِ بَلْدَةً مَيْتاً» و «يُنَزِّلُ عَلَيْكُمْ مِنَ السَّمٰاءِ مٰاءً لِيُطَهِّرَكُمْ بِهِ وَ يُذْهِبَ عَنْكُمْ رِجْزَ الشَّيْطٰانِ وَ لِيَرْبِطَ عَلىٰ قُلُوبِكُمْ» و از قواعد است كه«كل الاجسام على الطهارة»مگر،ده امر كه استثنا شده است و«كل الحيوان على الطهارة»مگر كلب و خنزير و كافر و«كل الميتات على النجاسة مگر آنچه ذا نفس سائله نباشد مانند مار- ماهى و ملخ.
(از شرح لمعه ص 98 قواعد ص 365).رجوع به مطهرات شود در معتقد الاماميه آمده است:
طهارت دو گونه است:وضو است،و اين را طهارت صغرى گويند.و غسل.
و اين را طهارت كبرى گويند.
آنچه وضو را بشكند و وضو بواجب كند،شش چيز است:بول و غائط و باد
نام کتاب : فرهنگ معارف اسلامی نویسنده : سجادی، جعفر جلد : 2 صفحه : 1201