اين روا نبود.

و چون خواهد كه طواف كند:سنت است استلام كردن حجر،و خواندن دعايى كه معروفست،در مناسك مذكور،و استلام كردن ركن شامى،و آنكه دعا خواند روى بوى آورده بود و چون روى بناودان خانه آورده باشد:ركن غربى را استلام كند،و دعا خواند،و ميان ركن غربى و ركن يمانى دعا خواندن و چون بمستجار رسد،آنگه ركن يمانى را استلام كند، و حجر الاسود را چون بوى باز گردد،و دعا كند.و در شوط هفتم بر مستجار باستد،و شكم و هر دو رخ خود بر مستجار نهد،و هر دو دست خود بر خانه بگستراند، و دعا خواند،و چنگ در پرده‌هاى كعبه زند.

و روا نباشد كه طواف را قطع كند، مگر از براى نماز فريضه يا ضرورتى ديگر.اگر براى نماز قطع كند بنا نهد بر آنچه كرده باشد،و اگر چه يك شوط باشد.و اگر از براى غير نماز قطع كند، و اگر از نيمه در گذشته باشد،بنا كند، و اگر نه با سر گيرد.

و اگر شك كند و نداند كه چند طواف كرده است،يا شك كند ميان شش و هفت،با سر گيرد احتياط را.و اگر ميان هفت و هشت شك كند،و او در طواف باشد،قطع كند.و اگر با يادش آيد كه هفت كرده است،و او در هشتم باشد قطع كند.و اگر بعد از آن با يادش آيد كه تمام كرده است شش شوط ديگر بكند،و براى هر طوافى دو ركعت نماز بكند.

و روا نيست طواف كردن بر پشت دابه مگر از براى ضرورت.(معتقد الاماميه ص 315،319)

طَوافِ نِساء

-(اصطلاح فقهى).

در معتقد الاماميه آمده است:

آنگه در مكه رود آن روز يا ديگر روز، از براى طواف و سعى و طواف نساء و آنچه از اول كرده باشد بكند،آنگه همان روز به منا رود،و شب آنجا گذارد، و سنگ اندازد.و مستحب است كه چون از منا برود،به«مسجد خيف»آيد،و شش ركعت نماز كند نزديك مناره،و تسبيح بگويد،و دعائى كه خواهد بخواند.

و چون از جمرۀ عقبه درگذرد،روى به منى آرد،وداعش كند،و«در مسجد حصبه»رود و نماز كند،و به پشت باز خسبد.و چون خواهد كه برود،مستحب است كه طواف وداع كند،و در خانه رود، و در گوشه‌هاى خانه نماز كند،و بر «رخامۀ حمراء»،و بزمزم آيد،و آب بخورد،و نزديك مقام دو ركعت نماز كند، و دعاى وداع بخواند.

(معتقد الاماميه ص 331)

طُوبى

-(اصطلاح عرفانى)مقام انس بحق است كه در جنب جبروت ذات او مطمئن و آرام زيد:

امروز طوبى و زلفى در دل ايشانست و فردا طوبى و حسنى منزل ايشانست، امروز ذوق معرفت و انس محبت بهرۀ ايشانست و فردا سماع و شراب ديدار حاصل ايشانست طوباى ايشان وقت است بهشت ايشان نقد است،راحت ايشان درد است،اى جوانمرد،هفت كشور آراسته به طلعت خداوندان در دست.اگر يك ذره از آن درد و اندوه كه در دلهاى صديقان و عارفانست بر كل كائنات آشكارا گردد،