و شهريور ملكى بود موكل جواهر هفتگانه يعنى طلا و نقرۀ و جز آنها كه قوام صنايع بدانها بود.

(از آثار ص 221)

شَهْرُ الحَرام

-(اصطلاح فقهى، گاه‌شمارى)چهار ماه در اسلام شهر و ماه حرام شناخته شده است كه در اين چهار ماه جنگ حرام است و دفاع در هر حال واجب است و آن چهار ماه ذى القعد الحرام،ذى الحج الحرام و محرم الحرام و رجب است.(از شرح لمعه ج 2 ص 357) رجوع شود به قرآن سوره‌هاى توبه آيه 4-بقره آيه 216 و 191

شَهوَت

-(اصطلاح عرفانى،اخلاقى) ميل مفرط را گويند.

حاتم اصم گويد:«الشهوة ثلاثة،شهوة فى الاكل و شهوة فى الكلام و شهوة فى النظر، فاحفظ الاكل بالثقة و اللسان بالصدق و النظر بالعبرة»(طبقات ص 96).

برخى از تركيبات:ابواب شهوت، شهوت عصيان،آتش شهوت،داعى شهوت، شهوت دنيا،شهوت خوردنى،خانۀ شهوت، قوت شهوت.

ابو بكر كتانى گويد:«الشهوة زمام الشيطان،فمن اخذ بزمامه كان عبده» (طبقات ص 374) و گفته شده است:امنع نفسك عما تشتهى فان مخالفتها سعادة و راحة فى الدين.

(از زاد المسافرين) مولانا گويد:

آب آتش را كشد زيرا كه او خصم فرزندان آب است و عدو
بعد از آن اين نار نار شهوت است كاندر و اصل گناه و ذلت است
نار بيرونى بآبى بفسرد نار شهوت تا بدوزخ ميرود
نار شهوت مى‌نيارامد بآب زانكه دارد طبع دوزخ در عذاب
نار شهوت را چه چاره نور دين نور كم اطفاء نار الكافرين
چه كشد اين نار را نور خدا نور ابراهيم را سازد اوستا
تا ز نار نفس چون نمرود تو وارهد اين جسم همچون عود تو

شُهُود

-(اصطلاح عرفانى)شهود بمعنى مشاهده و ديدن و گواه و در اصطلاح رؤيت حق بحق شهود بود،خاصۀ حضرت وجود بود و شهود مفصل در مجمل رؤيت كثرت در ذات احديت است.

عالم شهود يعنى عالم شهادت و آنچه قابل رؤيت است،صوفيه گويند ذات معدوم از صحراى عدم محض و نفى صرف قدم بمنزل شهود و موطن وجود نمى‌نهد و چنانكه معدوم محض رنگ وجود نمى‌پذيرد- آئينه موجود حقيقى هم رنگ عدم نمى‌گردد و در اينجا مراد از شهود وجودست.

موسى را در شهود عين كل خواستند «رَبِّ أَرِنِي أَنْظُرْ إِلَيْكَ» گفتند.

حقيقت،حقيقت گفت:كه تحصيل كنه نيست «لَنْ تَرٰانِي» عين جلال از جبروت بملكوت تجلى كرد،جبال افعال را نشانه كرد،ايشان را گفتند: «انْظُرْ إِلَى الْجَبَلِ» ارواح كمال يافته بديد انوار كبريائى بديدند، همه در عين الله مست و فانى گشتند «وَ خَرَّ مُوسىٰ صَعِقاً» (شطحيات ص 19،2).

برخى از تركيبات،بزم شهود،مرتبۀ شهود،شهود احباب.