مظهر مشيت نبوده الاّ بيان ذات حروف سبع و نه حروف حىّ آن الاّ حروف بيان ظهورات را نه ابتدايى است و نه انتهايى و قبل از آدم عوالم و اوادم ما لا نهايه بوده و بعد از من يظهره اللّه ظهورات ديگر خواهد بود الى ما لا نهايه. هر ظهور بعدى اشرف از ظهور قبل و مقام بلوغ آن مى‌باشد. مشيت اوليه در هر ظهور بعدى به نحو اقوى و اكمل از ظهور قبل ظاهر مى‌شود. مثلا آدم در مقام نقطه بوده و نقطه بيان در مقام جوانى دوازده‌ساله و من يظهر اللّه در مقام جوانى چهارده‌ساله. چنانچه در ظهور حضرت عيسى غرس شجره انجيل كه شد به كمال نرسيده الاّ اول بعثت رسول اللّه كه اگر رسيده بود يك روز زودتر همان روز بعثت مى‌شد كه بيست و ششم رجب باشد نه بيست و هفتم. . . و بعد از غرس شجره قرآن كمال آن در هزار و دويست و هفتاد رسيد كه اگر بلوغ آن در دو ساعتى در شب پنجم جمادى الاول مى‌بود پنج دقيقه بعده ظاهر نمى‌شد.

خداوند عالم را به توسط هفت صفت كه حروف حق باشند خلق كرد و آنها قدر و قضا و اراده و مشيت و اذن و اجل و كتاب است.

احكام: محفل با بيان از نوزده عضو تشكيل مى‌شود و آن مكانى است كه زكات اشخاص در صندوق جمع مى‌گردد. زكات معمولا مقدار 5/1 از سرمايه است.

هر شخص بابى بايد هر روز نوزده آيه از كتاب «بيان» را بخواند و نام خدا را سيصد و شصت و يك بار ذكر كند. بايد مرده را در قبرى از بلور بگذراند يا قبر را در سنگى صيقلى تعبيه نمايند. بايد به دست راست ميت، يك انگشترى كه بر نگين آن آيه‌اى از كتاب «بيان» نقش شده بگذارند تا مرده در گور نترسد.

انسان نبايد ديگرى را بيازارد و موجب اذيت همسايه‌اش گردد. هر كس به او سخن گويد و يا نامه‌اى نگارد بايد جواب دهد، نامه‌ها را نبايد پاره كرد بلكه بايد در رسانيدن به صاحبش امين باشند شرب خمر و خوردن معجونها حرام است. واجب است كه هر نوزده روز، نوزده شخص را مهمان كنند اگر چه آب بياشامند. گدائى حرام است و پول دادن به گدا گناهى از گناهان، ميراث، پس از دفن مرده، بين تركۀ او چنين تقسيم مى‌شود. پسران 60/8 و شوهر 60/7 و پدر 60/6 و مادر 60/5 و برادر 60/4 و خواهر 60/3 و معلّم نيز از ميراث ميت برخوردار مى‌شود و غير از كسانى كه ذكر شد براى ديگران ظاهرا توزيع تركه بصورتى كه ذكر شد بايستى ناقص باشد زيرا مجموع تركۀ توزيع شده واحد صحيحى را تشكيل نمى‌دهد.

آيين باب.

تاريخ البابيه او مفتاح باب الابواب.

دايره المعارف اسلاميه ج 3. ص 226-231.