ه‌

هابطيه

در «التواريخ و الفرق» به غلط به جاى «خابطيه» هابطيه پيروان احمد بن هابط آمده است. -: خابطيه.

هاشميه

پيروان ابو هاشم عبد اللّه بن محمد حنفيه بودند كه پس از او امامت را از آن فرزندان عباس بن عبد المطلب مى‌دانستند و مدعى بودند كه امام عالم به همه امورست و كسى كه امام را نشناسد مانند كسى است كه معرفت به خدا نداشته باشد.

آنان گفتند: براى هر ظاهرى باطنى و براى هر شخصى روحى و براى هر تنزيلى تأويلى و براى هر مثالى از آن عالم در اين جهان حقيقتى است و هر چه در گيتى از حكم و اسرار منتشر است در انسان مجتمع مى‌باشد.

آن علوم را على (ع) كشف فرموده بود و پس از او به فرزندش محمد حنفيه رسيد و بعد از وى به ابو هاشم منتقل گرديد و بعد از وى شيعيانش پنج فرقه شدند.

فرقۀ اوّل گفتند: ابو هاشم هنگام بازگشت از شام در بلقاء ناحيه‌اى در اردن كه امروز آن را سلّط گويند به درود حيات گفت و امامت از او به وصيت به محمد بن عبد اللّه بن عباس بن عبد المطلب منتقل گشت و اين وصيت هم چنان در فرزندان او مى‌گشت تا به ابراهيم امام و برادرش عبد اللّه سفاح نخستين خليفۀ بنى العباس رسيد.

فرقۀ ديگر گفتند: پس از مرگ ابو هاشم امامت او بوصيت به على بن محمد حنفيه و بعد از او به پسرش حسن انتقال يافت و امامت از بنى حنفيه بيرون نيست.

فرقه‌اى گفتند: ابو هاشم امامت را به وصيت به عبد اللّه بن عمرو بن حرب كندى سپرد و از آن پس امامت از بنى هاشم بيرون رفت و روح ابو هاشم در عبد اللّه حلول كرد و پس از او امامت به عبد اللّه بن