خوئى: مسأله اگر مأموم بعد از حمد و سورۀ امام نيّت فرادىٰ كند، بنا بر احتياط واجب بايد تمام حمد و سوره را بخواند و اگر پيش از تمام شدن حمد و سوره نيت فرادى نمايد، لازم است مقدارى را كه امام خوانده نيز بخواند.

زنجانى: مسأله اگر مأموم بعد از حمد امام نيّت فرادىٰ كند لازم نيست حمد را بخواند، ولى اگر پيش از تمام شدن حمد نيت فرادى كند، بايد مقدارى را كه امام نخوانده بخواند و احتياط مستحب آن است كه قبل از آن، قسمتى را هم كه امام خوانده به نيت مردّد بين قرائتِ واجب نماز يا قرائت قرآن بخواند.

فاضل، تبريزى: مسأله اگر مأموم بعد از حمد و سورۀ امام نيت فرادىٰ كند، لازم نيست حمد و سوره را بخواند ولى اگر (تبريزى: و اگر) پيش از تمام شدن حمد و سوره نيت فرادى نمايد و يا بلا فاصله پس از اقتدا قصد داشته كه بعد از حمد و سوره امام نيت فرادى نمايد بنا بر احتياط واجب حمد و سوره را از اول بخواند.

تبريزى: بنا بر احتياط مستحب مقدارى را كه امام خوانده نيز بخواند.

[مسأله 1425 اگر در بين نماز جماعت نيت فرادى نمايد]

مسأله 1425 اگر در بين نماز جماعت نيت فرادى نمايد، بنا بر احتياط واجب نبايد دوباره نيت جماعت كند (1) ولى اگر (2) مردد شود كه نيت فرادى كند يا نه و بعد تصميم بگيرد نماز را با جماعت تمام كند، نمازش صحيح است (3) .

(1) گلپايگانى، اراكى، خوئى، تبريزى، صافى، زنجانى: اگر در بين نماز جماعت نيت فرادى نمايد نمى‌تواند دوباره نيت جماعت كند. .

فاضل: اگر در بين نماز جماعت نيت فرادى كند، نبايد دوباره نيت جماعت كند، حتى اگر بلا فاصله بعد از نيت انفراد باشد بنا بر احتياط واجب؛ . .

(2) خوئى، تبريزى: بلكه اگر. .

صافى: و اگر. .

(3) خويى، تبريزى، صافى: صحت جماعتش محلّ اشكال است.

نورى: نمازش خالى از اشكال نيست.

مكارم: مسأله اگر در اثناء نماز به خاطر عذرى نيّت فرادىٰ كند، نمى‌تواند دوباره به جماعت برگردد و نيز اگر مردّد شود كه نيّت فرادى كند يا نكند و بعد تصميم بگيرد نماز را به جماعت تمام كند جماعت او اشكال دارد.

سيستانى: مسأله اگر در بين جماعت نيت فرادى نمايد، نمى‌تواند دوباره نيت جماعت كند، و هم چنين است بنا بر احتياط واجب اگر مردّد شود كه نيت فرادى كند يا نه و بعد تصميم بگيرد كه نماز را با جماعت تمام كند.

[مسأله 1426 اگر شك كند كه نيت فرادى كرده يا نه]

مسأله 1426 اگر شك كند كه نيت فرادى كرده يا نه، بايد بنا بگذارد كه نيت فرادى نكرده است.

اين مسأله، در رسالۀ آيت اللّٰه بهجت نيست