مسأله اختصاصى

مكارم: مسأله 943 در احكام ركوع فرقى بين نماز واجب و مستحبّ نيست حتّى زيادى ركوع بنا بر احتياط واجب.

سجود

[مسائلى در سجود]

[مسأله 1045 نمازگزار بايد بعد از ركوع دو سجده كند]

مسأله 1045 نمازگزار بايد در هر ركعت از نمازهاى واجب و مستحب، بعد از ركوع دو سجده كند (1) و سجده آن است كه پيشانى و كف دو دست (2) و سر دو زانو و سر دو انگشت بزرگ پاها را بر زمين بگذارد (3) .

(1) زنجانى: يعنى به قصد خضوع پيشانى را به زمين بگذارد و بنا بر احتياط مستحب مقدارى از پيشانى كه بر زمين قرار مى‌گيرد كمتر از درهم نباشد (مقدار درهم در مسألۀ[848]بيان شد) و بايد در حال سجده ذكر بگويد و در حال ذكر، كف دو دست و دو زانو و سر دو انگشت بزرگ پاها را بر زمين بگذارد و نهادن پشت دست كفايت نمى‌كند و بنا بر احتياط واجب بايد انگشتان دست نيز روى زمين قرار گيرد.

(2) بهجت: تمام كف دو دست. .

(3) خوئى، تبريزى: سجده آن است كه پيشانى را به قصد خضوع به زمين بگذارد و در حال سجده در نماز، واجب است كه كف دو دست و دو زانو و دو انگشت بزرگ پاها را به زمين بگذارد.

سيستانى: سجده محقّق مى‌شود به اين كه به هيئت مخصوصى، پيشانى را به قصد خضوع به زمين بگذارد و در حال سجده در نماز، واجب است كه كف دو دست و دو زانو و دو انگشت بزرگ پاها را به زمين بگذارد. و منظور از پيشانى بنا بر احتياط واجب وسط آن است و آن مستطيلى است كه از كشيدن دو خط فرضى بين دو ابرو در وسط پيشانى تا مرز موى سر به دست مى‌آيد.

مسأله اختصاصى

بهجت: مسأله 855 بنا بر احتياط مقدار پيشانى كه به زمين گذاشته مى‌شود نبايد كمتر از مقدار پهناى يك ناخن باشد، گرچه كفايت مطلق گذاشتن پيشانى روى زمين بدون تعيين مقدار، خالى از وجه نيست؛ و در صورت رعايت احتياط در مقدار سجده‌گاه يعنى پهناى يك ناخن، أحوط اتصال اين مقدار از زمين است به همديگر؛ پس سجود بر دانه‌هاى تسبيح متعارف، خلاف احتياط است.

[مسأله 1046 دو سجده روى هم يك ركن است]

مسأله 1046 دو سجده روى هم يك ركن است (1) كه اگر كسى در نماز واجب (2) عمداً يا از روى فراموشى (3) هر دو را ترك كند يا دو سجدۀ ديگر به آنها اضافه نمايد نمازش باطل است.

(1) گلپايگانى، صافى: دو سجده از يك ركعت با هم ركن است. .

(2) [عبارت «در نماز واجب» در رساله آيت اللّٰه مكارم نيست]

(3) خوئى، تبريزى: در يك ركعت. .

زنجانى: مسأله سجده در هر ركعت ركن است كه اگر كسى در يك ركعت از نماز واجب عمداً يا از روى فراموشى هر دو را ترك كند، نمازش باطل مى‌شود.

سيستانى: مسأله دو سجده روى هم يك ركن است كه اگر كسى در نماز واجب هر چند از روى فراموشى يا جهل به مسأله در يك ركعت هر دو را ترك كند نمازش باطل است و هم چنين