مكارم: مسأله هر گاه كسى بر اثر ناتوانى نماز را خوابيده بخواند، اگر در بين نماز بتواند بنشيند بايد آن مقدار را كه مى‌تواند بنشيند و يا اگر مى‌تواند برخيزد.

[مسأله 974 كسى كه نشسته نماز مى‌خواند]

مسأله 974 كسى كه نشسته نماز مى‌خواند (1) اگر در بين نماز بتواند بايستد بايد مقدارى را كه مى‌تواند، ايستاده بخواند ولى تا بدنش آرام نگرفته، بايد چيزى نخواند. (2)

اين مسأله، در رسالۀ آيت اللّٰه فاضل نيست

(1) مكارم: و در اثناءِ نماز توانايى ايستادن پيدا مى‌كند بايد بايستد، ولى تا بدن آرام نگرفته است، چيزى نخواند.

(2) زنجانى: چنانچه گذشت.

خوئى، تبريزى، سيستانى: بايد چيزى از ذكرهاى واجب را نخواند ( سيستانى: امّا اگر بداند مقدار كمى مى‌تواند بايستد بايد آن را به قيام متصل به ركوع اختصاص دهد.)

[مسأله 975 كسى كه مى‌تواند بايستد]

مسأله 975 كسى كه مى‌تواند بايستد اگر بترسد كه به واسطۀ ايستادن مريض شود يا ضررى به او برسد، مى‌تواند نشسته نماز بخواند و اگر از نشستن هم بترسد، مى‌تواند خوابيده نماز بخواند.

مكارم: مسأله هر گاه توانايى بر ايستادن دارد امّا مى‌داند يا احتمال عقلايى مى‌دهد كه براى او ضرر داشته باشد يا بيماريش طولانى مى‌شود يا مثلاً زخم يا شكستگى استخوان او دير التيام پيدا مى‌كند بايد نشسته نماز بخواند و اگر آن هم ضرر دارد خوابيده نماز بخواند.

[مسأله 976 اگر انسان احتمال بدهد كه تا آخر وقت بتواند ايستاده نماز بخواند]

مسأله 976 اگر انسان احتمال بدهد كه تا آخر وقت بتواند ايستاده نماز بخواند مى‌تواند اول وقت نماز بخواند اگر چه احتياط آن است كه نماز را تأخير بيندازد (1) .

اين مسأله، در رسالۀ آيت اللّٰه بهجت نيست

(1) اراكى: واجب است نماز را تأخير بيندازد.

گلپايگانى، صافى، نورى: بنا بر احتياط لازم بايد نماز را تأخير بيندازد، پس اگر نتوانست بايستد، در آخر وقت مطابق وظيفه‌اش نماز به جا آورد.

خوئى، تبريزى: بهتر است نماز را تأخير بيندازد، پس اگر نتوانست بايستد، در آخر وقت مطابق وظيفه‌اش نماز را به جا آورد و در صورتى كه اوّل وقت نماز را خواند و در آخر وقت قدرت بر ايستادن حاصل نمود بايد نماز را دوباره به جا آورد.

مكارم: بنا بر احتياط واجب در اوّل وقت نماز نخواند.

سيستانى: مسأله اگر انسان مأيوس نباشد كه در آخر وقت بتواند ايستاده نماز بخواند، چنانچه اوّل وقت نماز را بخواند و در آخر وقت قدرت بر ايستادن حاصل نمايد، بايد نماز را دوباره به جا آورد ولى اگر مأيوس از آن باشد كه بتواند نماز را ايستاده بخواند اگر در اوّل وقت نماز را بخواند و سپس قدرت بر ايستادن پيدا كند لازم نيست نماز را اعاده كند.

زنجانى: مسأله اگر انسان در اول وقت به اعتقاد اين كه تا آخر وقت از ايستادن عاجز است،