(2) فاضل: مقصود از لباس شهرت لباسى است كه عرفاً زننده باشد و از اين جهت انگشت نما باشد و مناسب زى و شأن شخص از حيث جنس يا رنگ يا نوع دوخت نباشد.

بهجت: رجوع كنيد به ذيل مسأله 846.

اراكى: مسأله پوشيدن لباس شهرت كه پارچه يا رنگ يا دوخت آن براى كسى كه مى‌خواهد آن را به پوشد، معمول نيست، حرام است ولى اگر با آن لباس نماز بخواند، اشكال ندارد.

گلپايگانى، صافى: مسأله پوشيدن لباسى كه پارچه يا رنگ يا دوخت آن براى كسى كه مى‌خواهد آن را به پوشد معمول نيست و موجب توهين يا شهرت او مى‌شود، حرام است ولى اگر با آن لباس نماز بخواند اشكال ندارد.

خوئى، تبريزى: مثل آن كه اهل علم لباس نظامى به پوشد در صورتى كه موجب هتك حرمت باشد حرام است و اگر با آن لباس نماز بخواند و ساترش فقط آن باشد بعيد نيست نمازش باطل شود.

سيستانى: در صورتى كه موجب هتك حرمت و خوارى او باشد حرام است ولى اگر با آن لباس نماز بخواند هر چند ساترش فقط آن باشد نمازش صحيح است.

زنجانى: مثل آن كه اهل علم در شرايط عادى لباس نظامى به پوشند، در صورتى كه موجب هتك حرمت باشد حرام است و در صورتى كه موجب هتك حرمت نباشد كراهت شديد دارد و احتياط استحبابى در ترك آن است.

مكارم: مسأله بنا بر احتياط واجب بايد از پوشيدن لباس شهرت خوددارى كند. منظور از لباس شهرت لباسى است كه جنبۀ رياكارى دارد و مى‌خواهد به وسيلۀ آن مثلاً به زهد و ترك دنيا مشهور شود خواه از جهت پارچه يا رنگ آن باشد يا دوخت آن؛ امّا اگر واقعاً قصدش ساده پوشيدن است و جنبۀ رياكارى ندارد نه تنها جايز است بلكه عملى است شايسته و اگر كسى با لباس شهرت نماز بخواند نماز او باطل نيست.

[مسأله 84 مرد لباس زنانه و زن لباس مردانه نپوشد]

مسأله 846 احتياط واجب (1) آن است كه مرد لباس زنانه و زن لباس مردانه نپوشد (2) ولى اگر با آن لباس نماز بخواند اشكال ندارد.

(1) مكارم: احتياط. .

(2) نورى: جز در مواردى كه داعى عقلايى و مصلحت مهم‌ترى در بين باشد نپوشد. .

فاضل: يعنى مردان به نحوى لباس نپوشند كه بگويند لباس زنانه پوشيده‌اند و برعكس، بنا بر اين پوشيدن دمپايى زنانه به تنهايى براى مردان اشكالى ندارد و بر عكس. .

خوئى: مسأله اگر مرد لباس زنانه و زن لباس مردانه بپوشد در صورتى كه زىِّ خود قرار دهد بنا بر احتياط حرام است و نماز خواندن با آن حكم مسألۀ سابقه را دارد.

تبريزى: و نماز بخواند نماز صحيح است.