حكم زنى كه عادت وقتيه دارد و در وقت به كلى خون نبيند و لكن در غير آن وقت خونى ببيند كه بيشتر از ده روز باشد و نتواند مقدار حيض را به واسطۀ نشانه‌هاى آن تشخيص دهد.

[مسأله 490 زنى كه عادت وقتيه دارد و شمارۀ عادت خويشان خود را حيض قرار مى‌دهد]

مسأله 490 زنى كه عادت وقتيه دارد و شمارۀ عادت خويشان خود را حيض قرار مى‌دهد، بايد روزى را كه در هر ماه اول عادت او بوده، اول حيض خود قرار دهد، مثلاً زنى كه هر ماه، روز اول ماه خون مى‌ديده (1) و گاهى روز هفتم و گاهى روز هشتم پاك مى‌شده، چنانچه يك ماه، دوازده روز خون ببيند و عادت خويشانش هفت روز باشد، بايد هفت روز اول ماه را حيض و باقى را استحاضه قرار دهد.

اين مسأله، در رسالۀ آيت اللّٰه بهجت نيست

(1) زنجانى: و گاهى روز ششم و گاهى روز هفتم پاك مى‌شده است، چنانچه يك ماه از اوّل تا دوازدهم خون ببيند و عادت خويشان او هفت روز باشد، هفت روز اول ماه را حيض قرار مى‌دهد و مستحب است تا ده روز استظهار نمايد و سپس مستحاضه مى‌باشد.

مكارم: رجوع كنيد به ذيل مسأله 489.

خوئى، تبريزى: مسأله زنى كه هر ماه روز اول ماه مثلاً خون مى‌ديده و گاهى روز پنجم و گاهى روز هفتم پاك مى‌شده، چنانچه يك ماه دوازده روز خون ببيند و نتواند با نشانه‌هاى حيض مقدار او را معين نمايد، بايد از اول ماه تا شش يا هفت روز حيض و باقى را استحاضه قرار دهد.

سيستانى: مسأله صاحب عادت وقتيه نمى‌تواند حيض را در غير وقت عادت خود قرار دهد، پس اگر ابتداى زمان عادت او معلوم باشد مثل اين كه هر ماه از روز اول خون مى‌ديده و گاهى روز پنجم و گاهى روز ششم پاك مى‌شده چنانچه يك ماه دوازده روز خون ببيند و نتواند با نشانه‌هاى حيض شمارۀ او را معيّن نمايد بايد اول ماه را حيض قرار دهد و در شماره به آن چه در مسألۀ پيش گفته شد رجوع نمايد. و اگر وسط يا آخر عادت او معلوم باشد چنانچه خون او از ده روز تجاوز بكند بايد آن شماره را طورى قرار دهد كه آخر يا وسط آن موافق با وقت عادتش باشد.

[مسأله 491 زنى كه عادت وقتيه دارد و بايد شمارۀ عادت خويشان خود را حيض قرار دهد]

مسأله 491 زنى كه عادت وقتيه دارد و بايد شمارۀ عادت خويشان خود را حيض قرار دهد، چنانچه خويش نداشته باشد، يا شمارۀ عادت آنان مثل هم نباشد (1) بايد در هر ماه از روزى كه خون مى‌بيند تا هفت روز را حيض و بقيه را استحاضه قرار دهد (2) .

اين مسأله، در رسالۀ آيات عظام: خوئى، تبريزى، سيستانى و بهجت نيست

(1) اراكى: مخير است كه شش روز يا هفت روز را در هر ماه حيض و بقيه را استحاضه قرار دهد و يا در يك ماه سه روز و در ماه ديگر ده روز را حيض و بقيه را استحاضه قرار دهد و يا عكس اين را عمل نمايد يعنى ماه اول ده روز حيض قرار دهد و ماه دوم سه روز.

(2) فاضل: بايد در هر ماه از روزى كه خون مى‌بيند، به احتياط واجب هفت روز را حيض و بقيه را استحاضه قرار دهد.

مكارم: رجوع كنيد به ذيل مسأله 489.