248- كسى كه به تو گمان نيكى برد، گمانش را (عملًا) تصديق كن.

249- برترين اعمال آن است كه در عين عدم تمايل، خويشتن را بر آن وادار كنى.

250- خداوند را به وسيله فسخ شدن تصميمها، گشوده شدن گرهها و نقص اراده‌ها شناختم.

251- تلخى دنيا شيرينى آخرت و شيرينى دنيا تلخى آخرت است.

252- خداوند «ايمان» را به خاطر تطهير دل از شرك واجب فرمود و «نماز» را براى پاك شدن از كبر، «زكات» را سبب روزى، «روزه» را آزمايشى براى اخلاص بندگان، «حج» را وسيله نزديكى مسلمانان، «جهاد» را براى سربلندى اسلام، «امر به معروف» را به خاطر اصلاح توده مردم، «نهى از منكر» را براى بازداشتن بى خردان، «صله رحم» را براى كثرت نفرات، «قصاص» را براى حفاظت خونها، «اقامه حدود» را براى بزرگداشت محرّمات الهى و «ترك شرب خمر» را براى حفظ و سلامت عقل، «دورى از دزدى» را براى حفظ عفّت (دستها) و «ترك زنا» را براى حفظ نسبها، «ترك لواط» را به خاطر افزايش نسل و «شهادت و گواهى» را براى اظهار حق در برابر انكارها، «ترك دروغ» را به خاطر احترام راستى، و «سلام» را به عنوان تأمين از خوف و خطر، «امانت» را براى نظام امّت و «اطاعت و فرمانبردارى» (از ولىّ امر مسلمين) را براى تعظيم مقام پيشوا.

253- امام عليه السلام كراراً مى‌فرمود: هرگاه خواستيد ظالمى را سوگند دهيد، اين گونه سوگند دهيد: «از حول و قوّه خدا برى است» (اگر فلان كار را انجام داده باشد) چرا كه اگر اين قسم را به دروغ ياد كند مجازات او به سرعت فرا مى‌رسد، امّا اگر چنين سوگند ياد كند «به خدايى كه جز او خدايى نيست» (اين كار را نكرده‌ام) در كيفرش تعجيل نمى‌شود، چرا كه خدا را به يگانگى ياد كرده است.

254- اى فرزند آدم! تو خود وصىّ خويش در اموال و ثروتت باش! امروز به گونه‌اى در آن عمل كن كه مى‌خواهى بعد از تو (طبق وصيّتت) عمل كنند.

255- تند خويى نوعى جنون و ديوانگى است، چرا كه صاحبش پشيمان مى‌شود و اگر پشيمان نشود دليل آن است كه جنونش مستحكم است.