و از آنان به شمار نيايد.

208- كسى كه به حساب خودش برسد، سود مى‌برد و كسى كه از خويش غفلت كند زيان مى‌بيند، كسى كه (از خدا) بترسد ايمنى مى‌يابد، كسى كه عبرت گيرد بينا مى‌شود و كسى كه بينا گردد مى‌فهمد و آن كس كه فهم دارد دانا مى‌شود.

209- دنيا پس از چموشى- همچون شترى كه از دادن شير به دوشنده‌اش خوددارى مى‌كند و براى بچه‌اش نگه مى‌دارد-/ به ما روى مى‌آورد.

سپس آن حضرت به دنبال اين سخن اين آيه را تلاوت كرد:

«مى‌خواهيم بر مستضعفين زمين منّت گذاريم و آنها را پيشوايان زمين و وارثان آن قرار دهيم». [1] 210- از خدا بترسيد، ترسيدن كسى كه دامن خود را براى اطاعت خدا به كمر زده، سخت مى‌كوشد و در اين فاصله حيات و زندگى به سرعت در راه گام بر مى‌دارد و از ترس اعمال بدش به سوى مغفرت خداوند رو مى‌آورد، در بازگشت به عالم آخرت و سرانجام زندگى و عاقبت كار مى‌انديشد.

211- سخاوت، حافظ آبروهاست و حلم دهان بند سفيهان، عفو، زكات پيروزى است و دورى و فراموشى، كيفر پيمان شكنان است. مشورت، چشم هدايت است و آن كس كه به رأى خود قناعت كند خود را به خطر افكنده، صبر و استقامت با مصايب مى‌جنگد، بى‌تابى به (ناملايمات) زمان كمك مى‌كند؛ برترين بى نيازى ترك آرزوهاست.

چه بسيار عقلها كه اسيرند و هوا و هوسها، امير و سلطان بر آنها، نگهدارى تجربه بخشى از موفّقيّت است، دوستى، خويشاوندى اكتسابى است، بر انسان بدون پشتكار و زود رنج تكيه مكن!

212- خودپسندى، دشمن عقل و يكى از حسودان نسبت به آن است.

213- (مشكلات را تحمّل كن) و چشم خود را بر خاشاك و رنجها فرو بند تا هميشه راضى باشى.

214- كسى كه ساقه درخت وجودش نرم است، شاخه هايش فراوان است (كنايه از اين كه افراد متواضع و با محبّت دوستان فراوان دارند).

215- اختلاف، تصميم‌گيرى را نابود مى‌كند.

216- كسى كه به نوايى مى‌رسد طغيان مى‌كند.

217- در دگرگونى احوال، جوهر مردان شناخته مى‌شود.

[1]. سوره قصص، آيه 5.