و پيرو فرمان طمع نگردد.

111- به هنگام بازگشت از صفّين «سهل‌بن حنيف انصارى» كه همراه امام عليه السلام بود در كوفه از دنيا رفت و او از محبوبترين مردم نزد امام عليه السلام بود.

امام عليه السلام (در زمينه بى وفايى دنيا و از دست دادن سريع عزيزان) فرمود:

حتّى اگر كوهى مرا دوست بدارد از هم مى‌شكافد و فرو مى‌ريزد!

شريف رضى رحمه الله مى‌گويد: معناى اين سخن آن است كه شدايد و مصايب بسرعت به سراغ او مى‌آيد و اين سرنوشت تنها در انتظار پرهيزكاران و برگزيدگان و خوبان است، و اين همانند سخن زير است كه از امام عليه السلام نقل شده:

112- هركس ما اهل بيت را دوست دارد بايد چادر فقر را مهيّا سازد (و آماده انواع محروميّتها و فشار ستمكاران گردد).

113- هيچ مالى پر درآمدتر از عقل نيست، هيچ تنهايى وحشتناكتر از خودبينى نيست. هيچ عقل و درايتى همچون عاقبت انديشى نيست، هيچ بزرگوارى همچون تقوا نيست، هيچ همنشينى همچون حسن خلق نيست، هيچ ميراثى همچون ادب نيست، هيچ رهبرى همچون توفيق نيست، هيچ تجارتى همچون عمل صالح نيست، هيچ سودى همچون پاداش الهى نيست، هيچ پارسايى همچون پرهيز از شبهات نيست، هيچ زهدى همچون بى اعتنايى به حرام نيست، هيچ علمى همچون تفكّر نيست، هيچ عبادتى همچون اداى فرايض و واجبات نيست، هيچ ايمانى همانند حيا و صبر نيست، هيچ سابقه شخصيّتى چون تواضع نيست، هيچ شرافتى چون علم نيست، هيچ عزّتى چون حلم نيست و نه هيچ پشتيبانى مطمئنتر از مشورت!

114- هنگامى كه صلاح و نيكى بر زمان و مردم زمان گسترش يابد؛ در اين حال اگر كسى گمان بد به ديگرى ببرد كه از او گناهى ظاهر نشده به او ستم كرده است! و هنگامى كه فساد بر زمان و اهل زمان مستولى شود، هر كسى گمان خوب به ديگرى ببرد خود را فريب داده است.

115- كسى به آن حضرت عرض كرد حال شما چطور است؟

امام عليه السلام فرمود: چگونه خواهد بود حال كسى كه با بقاى خود فانى مى‌شود و با سلامت خود بيمار مى‌گردد، و از آن راهى كه خود را در امان مى‌بيند مرگش فرا مى‌رسد!

116- چه بسيارند كسانى كه به وسيله نعمت غافلگير مى‌شوند و به خاطر پرده پوشى خدا بر گناهانشان مغرور مى‌گردند