بنابراين زمامداريت را با ريختن خون حرام تقويت مكن. چرا كه آن را تضعيف و سست مى‌كند، بلكه بنياد آن را مى‌كند و آن را به ديگران منتقل مى‌نمايد، و هيچ‌گونه عذرى نزد خدا و نزد من در قتل عمد پذيرفته نيست، چرا كه كيفر آن قصاص است، و اگر به قتل خطا مبتلا گشتى و شمشير و تازيانه و دستت به ناروا كسى را كيفر كرد- چون ممكن است با يك مشت و بيشتر قتلى واقع گردد- مبادا غرور زمامدارى مانع از آن شود كه حقّ اولياى مقتول را بپردازى و رضايت آنها را جلب كنى!

خويشتن را از خودپسندى بركنار دار و نسبت به نقاط قوّت خويش خودبين مباش. مبادا تملّق را دوست بدارى زيرا كه آن مطمئن‌ترين فرصت براى شيطان است، تا نيكوكارى نيكان را محو و نابود سازد.

از منّت بر رعيّت به هنگام احسان، بپرهيز و بيش از آنچه انجام داده‌اى كار خود را بزرگ مشمار و از اين كه به آنها وعده دهى و سپس تخلّف كنى بر حذر باش، زيرا منّت، احسان را باطل مى‌سازد و بزرگ شمردن خدمت، نور حق را مى‌برد و خلف وعده، موجب خشم خدا و خلق است، خداوند مى‌فرمايد: «اين موجب خشم بزرگ نزد خداست كه بگوييد چيزى (كارى) را كه انجام نمى‌دهيد». [1] از عجله در مورد كارهايى كه وقتشان نرسيده، يا سستى در كارهايى كه امكان عمل آن فراهم شده، يا لجاجت در امورى كه مبهم است، يا سستى در كارها هنگامى كه واضح و روشن است برحذر باش! و هر امرى را در جاى خويش و هر كارى را به موقع خود انجام ده.

از امتياز خواهى براى خود در آنچه مردم در آن مساوى هستند بپرهيز و از تغافل از آنچه مربوط به توست و براى همه روشن است بر حذر باش؛ چرا كه به هر حال نسبت به آن در برابر مردم مسؤولى و بزودى پرده از روى كارهايت بركنار مى‌رود و انتقام مظلوم از تو گرفته مى‌شود. باد دماغت را فرو بنشان، حدّت و شدّت و قدرت دست و تيزى زبانت را در اختيار خود گير! و براى جلوگيرى از اين كار، مخصوصاً توجّه به زبانت داشته باش كه (سخنى بدون فكر نگويى) و نيز در به كار بستن قدرت تأخير انداز تا خشمت فرو نشيند و مالك خويشتن گردى؛ هرگز حاكم بر خويشتن نخواهى بود جز اين كه فراوان به ياد قيامت و بازگشت به سوى پروردگار باشى!

[1]. سوره صف، آيه 3.