خطبه 22

آن‌گاه كه خبر پيمان شكنان به او رسيد، اين خطبه را در سرزنش ناكثين ايراد فرمود

آگاه باشيد! شيطان حزب و طرفداران خويش را بسيج كرده، و سپاه خود را گرد آورده است تا بار ديگر ستم را به جايش برگرداند، و باطل را به جايگاه نخستينش باز فرستد.

به خدا سوگند آنها هيچ منكرى از من سراغ ندارند و انصاف را بين من و خود حاكم نساختند.

خونخواهى عثمان‌

آنها حقّى را مطالبه مى‌كنند كه خود آن را ترك گفته‌اند، انتقام خونى را مى‌خواهند كه خود ريخته‌اند، اگر (در ريختن اين خون) شريكشان بوده‌ام پس آنها نيز سهيمند، و اگر تنها خودشان مرتكب شده‌اند كيفر مخصوص آنهاست. مهمترين دليل آن به زيان خودشان تمام مى‌شود، از پستانى شير مى‌خواهند كه مدّتهاست خشكيده، بدعتى را زنده مى‌كنند كه زمانهاست از بين رفته.

چه دعوت كننده‌اى!؟ و چه اجابت كنندگانى؟!

من به كتاب و فرمان خدا و آگاهى او درباره آنها راضيم.

تهديد به جنگ‌

امّا اگر از آن سرباز زنند لبه شمشير تيز را در اختيار آنها قرار مى‌دهم، و اين كار براى درمان باطل و يارى حق كفايت مى‌كند!

شگفتا! از من خواسته‌اند كه در برابر نيزه‌هايشان حاضر گردم، و در مقابل شمشير آنان شكيبايى ورزم! سوگواران در سوگشان بگريند، من كسى نبودم كه به نبرد تهديد شوم، و يا از ضرب شمشير بهراسم!

من به پروردگار خويش يقين دارم و در دين و آيين خود گرفتار شك و ترديد نيستم!