و اگر دستور توقّف داد توقّف نماييد كه او هيچ اقدام، هجوم، عقب نشينى و پيشروى جز به فرمان من نمى‌كند، من شما را بر خودم مقدّم داشتم كه او را به فرمانداريتان فرستادم؛ او نسبت به شما ناصح و خيرخواه است و نسبت به دشمنانتان سختگير!

نامه 39

به عمروبن عاص‌

تو دين خود را تابع دنياى كسى قرار داده‌اى كه گمراهى و ضلالتش آشكار است و پرده‌اش دريده! افراد با شخصيّت و بزرگوار را در همنشينى با خود لكّه دار مى‌سازد و انسان حليم و عاقل با معاشرت با او به سفاهت و نادانى مى‌گرايد. تو گام به جاى قدم او گذاشتى و بخشش او را خواستار گرديدى، همچون سگى كه به دنبال شيرى برود، به چنگال او متّكى شده و منتظر قسمتهاى اضافى شكارش باشد كه به سوى او اندازد (تو با اين كار) دنيا و آخرتت را تباه كرده‌اى! در حالى كه اگر به حق مى‌پيوستى آنچه مى‌خواستى به آن مى‌رسيدى، (چرا كه استعداد كافى دارى).

اگر خداوند به من امكان دهد و دستم به تو و پسر «ابوسفيان» برسد، كيفر آنچه انجام داده‌ايد به شما خواهم داد. امّا اگر حوادث به صورتى پيش آمد كه من آن قدرت را نيافتم و شما باقى مانديد، آنچه در پيش داريد و در سراى آخرت براى شما مهيّا شده بدتر است. والسلام‌

نامه 40

به يكى از فرماندارانش‌

امّا بعد! درباره تو به من جريانى گزارش شده است، كه اگر انجام داده باشى پروردگارت را به خشم آورده‌اى، امامت را عصيان كرده‌اى و امانت (فرماندارى) خود را به رسوايى كشيده‌اى.

به من خبر رسيده كه تو زمينهاى آباد را برهنه و ويران كرده‌اى و آنچه توانسته‌اى تصاحب نموده‌اى.

و از بيت المال كه زير دستت بوده است به خيانت خورده‌اى، فوراً حساب خويش را برايم بفرست و بدان كه حساب خداوند از حساب مردم سخت‌تر است! والسلام.