و با اوهام و خيالات خود لباس صفات مخلوقين را به تو پوشاندند. يا همچون اجسام در عالم پندار خويش تو را تجزيه كردند، و هر يك با سليقه شخصى خود به مخلوقاتى كه قواى گوناگون دارد مقايسه‌ات كردند.

گواهى مى‌دهم آنان كه تو را با چيزى از مخلوق مساوى شمردند، از تو روى برتافته‌اند و آن كس كه از تو روى بر تابد به گفته آيات محكمات و شهادت دلايل روشنت كافر است ...

تو همان خداى نامحدودى هستى كه در مسير وزش افكار در كيفيّت خاصّى قرار نگيرى تا به تصرّف آنها آيى و محدود شوى.

قسمت ديگرى از اين خطبه:

آنچه را آفريد به درستى اندازه‌گيرى نمود، و به خوبى تدبير كرد و در مسير خويش قرار داد، نه از حدّ و منزلت آن تجاوز كرد و نه قبل از رسيدن به هدف كوتاهى نمود.

و آنها نيز در برابر فرمان او سرپيچى نكردند، چگونه ممكن است سرپيچى كنند در حالى كه همه از اراده او سرچشمه مى‌گيرند.

موجودات مختلف را بدون احتياج به تفكّر و انديشه و بدون غريزه‌اى كه در درون پنهان داشته باشد، ايجاد كرد، او بدون تجربه از پيش آمدهاى گذشته، و بدون شريكى كه در ايجاد امور شگفت‌انگيز ياريش كند، موجودات را آفريد. با فرمانش خلقت آنها را كامل كرد؛ سر بر فرمان او نهادند و دعوتش را اجابت كردند و در برابرش سستى نكردند، آفريده‌اى نبوده كه در اطاعت امرش سستى و درنگ نمايد.

موجودات را بدون هيچ گونه كژى بر پا داشت، و راه و رسمى كه بايد بپيمايند معيّن ساخت، با قدرتش بين اشياى متضاد الفت ايجاد نمود، و وسايل ارتباط آنان را فراهم ساخت، موجودات را به اجناس مختلفى از نظر حدود، اندازه، غرايز و اشكال و هيئت ها تقسيم نمود، مخلوقات را آفريد، و در آفرينش آنها حكمت به خرج داد، و آنها را آن سان كه مى‌خواست ابداع نمود.

قسمتى ديگر در توصيف آسمان است‌

پستى و بلندى و فاصله‌هاى وسيع (آسمانها) را بدون اين‌كه به چيزى تكيه داشته باشند نظام بخشيد، و فاصله ها و شكافهاى آن را به هم پيوند داد ...

آسمانها را با پيوندهاى خاصى به يكديگر مربوط ساخت، و مشكل بالا و پايين رفتن فرشتگان را براى بردن اعمال مخلوقات آسان نمود.

و در حالى كه به صورت دود و بخار بود به آن فرمان داد، پس رابطه هاى آنها را برقرار ساخت (و با نيروى جاذبه هر كدام يكديگر را جذب كردند) سپس آسمانها را از هم جدا نمود (و با نيروى گريز از مركز) بين آنها فاصله انداخت،