نخستين راه: يادآورى آفرينش نخستين‌

«آيا از آفرينش نخست عاجز و ناتوان شديم كه از تجديد آن در رستاخيز عاجز بمانيم». [1]

مرد عرب بيابانى همين كه چشمش به قطعه استخوان پوسيده در وسط بيابان افتاد كه معلوم نبود صاحب آن در كدام كشمكش قبيله يا غارتگرى كشته شده و يا به مرگ خدائى از دنيا رفته است، برقى در مغز جامد او زد، پيش خود فكر كرد محمد مى‌گويد: اين استخوان پوسيده بار ديگر لباس زندگى در بر مى‌كند و انسانى شاداب و جوان و سرحال و باهوش مى‌شود. چه افسانه عجيبى! ... به بت‌ها سوگند، كه با همين دليل دندان شكن منطق او را در هم مى‌كوبم.

استخوان پوسيده را برداشت و با عجله به سوى شهر روانه شد و سراغ پيامبر اسلام (ص) را گرفت و به هنگامى كه حضرت را يافت فرياد زد:

«مَنْ يُحْىِ الْعِظامَ وَ هِىَ رَمِيم‌؛ چه كسى قادر است اين استخوان پوسيده را زنده كند؟» [2]

در اين موقع آيات قرآن همچون قطرات حيات بخش باران بهار بر قلب پيامبر (ص) ريزش كرد، و با منطقى صريح و شيرين به او پاسخ داد:

«بگو: همان كس كه در آغاز او را (از ماده بى جان) ايجاد كرد بار ديگر زنده مى‌كند». [3]

[1]. سوره ق (50)، آيه 15.

[2]. سوره يس (36)، آيه 78.

[3]. سوره يس (36)، آيه 79.