است كه ما تاكنون شناخته‌ايم، و با آن ساختمان عجيب خود عالى‌ترين محصول اين جهان- البته تا آنجا كه ما مى‌دانيم- محسوب مى‌گردد.

از سوى ديگر:

مشاهده مى‌كنيم كه اين انسان كه عالى‌ترين محصول شناخته شده اين دستگاه است، در اين عمر كوتاه مدت خود كه در برابر عمر كواكب و كهكشانها لحظه‌اى بسيار زودگذر و ناپايدار است در ميان چه ناراحتى‌ها و مشكلاتى بزرگ مى‌شود.

دوران طفوليّت او كه دشوارترين و پرمشقت‌ترين دوران‌هاى زندگى اوست، برنامه بسيار سنگين و طاقت فرسا دارد، در محيط تازه‌اى گام گذارده كه همه چيز براى او نامأنوس و تازه است او حتى طرز نگاهدارى آب دهان را نمى‌داند و بايد با تجربيات زياد و آزمايشها و تمرين‌هاى مكررى كه روزها به طول مى‌انجامد بر عضلات لب و اطراف دهان، و طرز مهار كردن اين چشمه جوشان مسلط گردد. او جهت صدا را نمى‌شناسد، از اندازه‌گيرى فاصله‌ها با چشم خود كاملًا بى خبر است و شايد در آغاز همه چيز را روى يك صفحه و نزديك به چشم خود مى‌پندارد، از حركت دادن امواج هوا روى تارهاى صوتى و ايجاد انواع صداها و سپس شكستن و بريدن و شكل دادن به صداها، به وسيله حركات ماهرانه و چابك زبان و عضلات دهان و گلو كمترين اطلاعى ندارد و شب و روز بيش از يك جوان دانشگاهى بايد در همان گاهواره فراموش شده برنامه اجرا كند، درس بخواند و تمرين كند، تا به محيط زيست خود آشنا و بر ابزار