«آنچه ما از كتاب بزرگ تكوين و آفرينش خوانده‌ايم بيش از صفحه (يا صفحاتى) نبوده است و ما در پرتو جهش عظيم دانش بشرى تنها به الفباى اين كتاب عظيم آشنا شده‌ايم».

و به اين سخن بايد اضافه كرد: اين كتابى است كه جلد روئين آن را «ازليّت‌» و جلد زيرين آن را «ابديّت‌» تشكيل مى‌دهد و اوراق آن پهنه زمين و آسمان را فرا گرفته، كلمات و حروف آن را منظومه‌ها و ستارگان و كرات عظيم و كهكشانها تشكيل مى‌دهند و چه عمر طولانى و شايستگى بى نظيرى مى‌خواهد كه كسى همه اين كتاب را بخواند، اگر چنين چيزى امكان داشته باشد.

و يا به گفته پرفسور «كارل گيلزين» در كتاب «سفرى به جهانهاى دور دست‌»:

«مجموعه غول پيكر ستارگان يا كهكشانها، همين جزاير فلكى كه پيرامون محور خود مى‌چرخند و در فضا شناورند در فواصل عظيمى از هم قرار دارند كه انديشيدن آن نيز دشوار است.

هر يك از اين كهكشانها شامل چندين ميليارد ستاره است، فواصل آنها چنان عظيم است كه پرتو نور (با آن سرعت بى نظير و سرسام آور) گاهى صدها هزار سال وقت لازم دارد تا فاصله ميان دو ستاره را كه در مرزهاى يك كهكشان قرار دارند طى كند». [1]

دقتى كه در ساختمان كوچك‌ترين واحد اين جهان به كار رفته همانند دقتى كه در ساختمان عظيم‌ترين واحدهاى غول پيكر آن ديده مى‌شود حيرت‌انگيز است و «انسان»- در اين ميان- لا اقل كامل‌ترين موجودى‌

[1]. سفرى به جهانهاى دور دست، صفحه 8.