براى فهم اين مسائل كلّى، بحث فراوانى لازم است، ولى ما در اينجا چاره‌اى جز يك بحث فشرده نداريم.

حكومت اسلامى اهرمى براى وصول به چهار هدف بزرگ‌

بدون ترديد، اسلام به مسأله حكومت به عنوان يك «هدف» نمى‌نگرد؛ بلكه آن را يك «وسيله» براى تحقّق بخشيدن به اهداف عالى مذهب مى‌شمرد.

امّا اين اهداف كدام است و چگونه است؟

در يك بررسى كلّى «چهار هدف عمده» بيش از همه جلب توجّه مى‌كند كه نه تنها حكومت اسلامى، بلكه مديريّتهايى كه از آن نشأت مى‌گيرد نيز بايد در مسير اين چهار حرف هدف گام بردارد:

1- آگاهى بخشيدن به انسانها

2- تربيت معنوى و احياى ارزشهاى اخلاقى‌

3- اقامه قسط و عدل به صورت خود جوش و برخاسته از متن جامعه‌

4- آزادى انسانها از زنجيرهاى اسارت‌

بهتر اين است كه براى درك عمق اين اهداف، از خود قرآن كه اصيل‌ترين و معتبرترين سند دينى ماست كمك بگيريم. قرآن در مورد اصل «آگاهى» و «تربيت انسانى» چنين مى‌گويد:

«هُوَ الَّذى‌ بَعَثَ فِى الْأُميينَ رَسُولًا مِنْهُمْ يَتْلُوا عَلَيْهِمْ آياتِهِ وَ يُزَكيِّهِمْ وُ يُعَلِّمُهُمُ الْكِتابَ وَ الْحِكْمَةَ وَ إِنْ كانُوا مِنْ قَبْلُ لَفى‌ ضَلالٍ مُبينٍ؛ او (خداوند) كسى است كه در ميان جمعيّت درس نخوانده، رسولى از خودشان برانگيخت كه آياتش را بر آنها مى‌خواند و آنها را تزكيه مى‌كند و به آنان كتاب (قرآن) و حكمت مى‌آموزد هر چند پيش از آن در گمراهى آشكارى بودند!» [1]

[1]- سوره جمعه، آيه 2.