اين كه ضمن حفظ اين همبستگى و اعتماد متقابل، صداقت در گفتار و عمل است؛ نقش اين موضوع در اين مديريّت آشكار مى‌شود.

گاه يك «سخن» يا «عمل» خالى از صداقت كافى است كه ميان مدير و فرمانده و كسانى كه تحت مديريّت و فرماندهى قرار دارند جدائى بيفكند؛ به همين دليل، مدير و فرمانده حتّى از كارهائى كه او را متّهم به ترك صداقت مى‌كند هر چند واقعيّتى نداشته باشد، بايد بپرهيزد؛ تا بتواند سرمايه عظيم اعتماد عمومى را حفظ كند.

در تعليمات اسلام به قدرى روى دو مسأله «صداقت» و «امانت» تكيه و تأكيد شده كه درباره كمتر موضوعى ديده مى‌شود؛ و اين به خاطر نقش حياتى اين دو در زندگى اجتماعى بشر است.

براى پى بردن به نقطه نظرهاى اسلام در اين زمينه ذكر سه حديث زير كافى به نظر مى‌رسد:

1- پيغمبر اكرم صلى الله عليه و آله و سلم فرمود:

«لا تَنْظُرُوا إِلى كَثْرَةِ صَلاتِهِمْ وَصَوْمِهِمْ وَكَثْرَةِ الْحَجِّ وَالْمَعْرُوفِ، و طَنْطَنَتِهِمْ بِاللَّيْلِ، وَلكِنِ انْظُرُوا إِلى صِدْقِ الْحَديثِ وَأَداءِ الْأَمانَةِ؛

(براى آزمايش مردم) نگاه به زيادى نماز و روزه آنها و كثرت حج و نيكى كردن آنها به مردم، و سر و صداى آنها در عبادات شبانه نكنيد، ولى نگاه به راستگوئى و امانتدارى آنها كنيد!» [1]

همانطور كه ملاحظه مى‌كنيد با تمام اهمّيّتى كه عبادات دارد، آن را به تنهائى دليل بر شخصيّت و ارزش والاى افراد نمى‌شمرد؛ بلكه، روى مسأله صداقت و امانت تأكيد و پافشارى مى‌فرمايد.

2- امام صادق عليه السلام فرمود:

[1]- «سفينة البحار» جلد 1، مادّه «امن»، صفحه 41.