جرّاحى را بردارد و قلب خود را عمل كند. ما بخيل نيستيم كه همه مردم علوم اسلامى را فرا گيرند، و راه سخت اجتهاد را طى كنند، و هر كس مرجع تقليد خود شود؛ امّا تا رسيدن به آن مرحله چاره‌اى نيست جز اين كه افراد ناآگاه نسبت به مسائل دينى، به متخصّصان دين رجوع كنند.

خلاصه اين كه: حضرت ابراهيم عليه السلام در دومين گام، عمويش آزر را متوجّه لزوم رجوع جاهل به عالم كرد.

دليل سوم: بت‌پرستى كار شيطانى است‌

حضرت ابراهيم عليه السلام سومين دليلش را چنين مطرح مى‌كند:

«يَا أَبَتِ لَاتَعْبُدِ الشَّيْطَانَ إِنَّ الشَّيْطَانَ كَانَ لِلرَّحْمَانِ عَصِيّاً»؛ اى پدر! شيطان را پرستش مكن، كه شيطان نسبت به خداوند رحمان، نافرمان بود».

عموجان! بت‌پرستى كارشيطان است وعقل‌مى‌گويد دنباله‌روشيطان كه از فرمان خداوند تمرّد و سرپيچى كرده، نباش چرا كه به سرنوشت او گرفتار خواهى شد.

سؤال: مگر مردم براى شيطان نماز مى‌خوانند يا در مقابل او سجده مى‌كنند كه حضرت ابراهيم عليه السلام مى‌فرمايد: «شيطان را پرستش نكنيد».

جواب: طبق برخى از روايات، [1] عبادت به معناى اطاعت است. بنابراين «لا تعبد الشيطان» يعنى از «شيطان پيروى و اطاعت مكنيد».

دليل چهارم: وجوب دفع ضرر محتمل‌

آخرين دليل حضرت ابراهيم عليه السلام به شرح زير است:

«يَا أَبَتِ إِنِّى أَخَافُ أَنْ يَمَسَّكَ عَذَابٌ مِنَ الرَّحْمَنِ فَتَكُونَ لِلشَّيْطَانِ وَلِيّاً»؛ اى پدر! من‌

[1]. در روايتى از پيامبر اكرم صلى الله عليه و آله نقل شده كه فرمودند: «كسى كه به سخن سخنگويى گوش دهد (گوش دادن‌از روى تسليم و رضا) او را پرستش كرده، اگر اين سخنگو از سوى خدا سخن مى‌گويد خدا را پرستيده، و اگر از سوى ابليس سخن مى‌گويد ابليس را عبادت كرده است» (سفينة البحار، واژه عبد)