شخص وسواس گفت: كوزه را برداشتم و به داخل كوچه انداختم، مى‌توانى پايين بروى و قطعات خرد شده كوزه را مشاهده كنى. او با مشاهده قطعات خرد شده كوزه، از اين وسواس نجات يافت و از اين توهّم خارج شد.

آرى! براى هدايت افراد بايد با تدبير و آگاهى و منطق و محبّت عمل كرد.

3. غروب و افول‌

سؤال: چرا غروب ستارگان از جمله خورشيد و ماه دليل بر عدم شايستگى آنها براى عبادت است؟ چه ارتباطى ميان غروب وافول، وتوحيد ويگانگى است؟

پاسخ: اوّل اينكه؛ غروب دليل بر محدوديّت غروب كننده است؛ هنگامى كه غروب مى‌كند، يعنى اين سوى افق نيست، و آن طرف افق هست. و اگر محدود شود مخلوق است نه خالق، زيرا خداوند در همه جا هست، در آسمان، در زمين، و در بيرون وجود ما، و در درون ما، و حتّى در قلب ما، او با ماست هر كجا كه باشيم. چنين خداى نامحدود و پرقدرتى مرا تربيت مى‌كند، از او شرم مى‌كنم.

خدايى كه به تمام امور من آگاه است، حتّى از افكار مخفى درون مغزم اطّلاع دارد، با خداوندى كه روزى چند ساعت هست و سپس غروب مى‌كند قابل مقايسه نيست.

دوم اينكه؛ چيزى كه غروب مى‌كند داراى حركت است، و حركت يا به سوى نقصان است، يا به سوى كمال. و خداوندى كه از هر جهت كامل است نه حركت به سوى كمال دارد و نه نقصان، پس آنچه حركت دارد نمى‌تواند خدا باشد.

سوم اينكه؛ ماه و خورشيد و ستارگان تحت فرمان قوانين عالم (نظير قانون جاذبه و دافعه، و قانون گريز از مركز، و ساير قوانين) حركت مى‌كنند. و خداوند مافوق قوانين است، نه اسير قوانين عالم هستى. و آن چه مقهور قوانين عالم هستى است، مخلوق است نه خالق.