موجود بسيار زيبايى، كه تا آن روز به زيبايى او نديده بود، در درون خانه مشاهده كرد. پرسيد: تو كيستى؟ گفت: من مأمور مرگ و گرفتن جان انسان‌ها هستم.

ابراهيم گفت: سبحان اللَّه چه كسى از ديدار و زيارت تو كراهت دارد، در حالى كه اين قدر زيبايى؟ ملك الموت گفت: اى خليل‌الرّحمان! هرگاه خداوند متعال نسبت به بنده‌اى اراده خير كند، مرا به صورتى زيبا به سوى او مى‌فرستد و اگر نسبت به آن بنده اراده شرّ كند، مرا به صورتى ديگر به سوى او خواهد فرستاد.

سپس ملك الموت جان ابراهيم عليه السلام را در شام گرفت». [1]

مدّت عمر آن حضرت را مختلف نوشته‌اند. در حديثى آن را 120 سال، و در روايتى 175 سال، و در نقلى 200 سال نوشته‌اند. [2] و محلّ دفن آن حضرت، در سرزمين فلسطين در «حبرون» است، جايى كه اكنون به شهر ابراهيم خليل معروف است. [3]

پايان‌

[1]. بحارالانوار، ج 12، ص 79، ح 8

[2]. تاريخ انبيا (محلّاتى)، ص 164

[3]. همان مدرك، ص 165