راستگوست. بعضى گفته‌اند: به معناى كسى است كه هرگز دروغ نمى‌گويد، و يا بالاتر از آن توانايى بر دروغ گفتن ندارد، چون در تمام عمر عادت به راستگويى كرده است و بعضى آن را به معناى كسى مى‌دانند كه عملش تصديق كننده سخن و اعتقاد اوست. ولى روشن است كه همه اين معانى تقريباً به يك معنا باز مى‌گردد. به هر حال، اين صفت به قدرى اهميّت دارد كه در آيه فوق، حتّى قبل از صفت «نبوّت» بيان شده، گويى زمينه‌ساز شايستگى براى پذيرش نبوّت است.

و از اين گذشته، بارزترين صفتى كه در پيامبران و حاملان وحى الهى لازم است همين معنا مى‌باشد، كه آنها فرمان پروردگار را بى كم و كاست، به بندگان خدا برسانند. [1]

و لذا تمام پيامبران الهى به «صدق الحديث؛ گفتار صادقانه» و «اداء الامانة» حتّى نسبت به انسان‌هاى فاجر، مبعوث شده‌اند. [2]

5. او از نيكان بود

خداوند متعال اين ويژگى حضرت ابراهيم عليه السلام را در آيات 45 تا 48 سوره ص مطرح كرده است؛ مى‌فرمايد:

«وَاذْكُرْ عِبَادَنَا إبْرَاهِيمَ وَإِسْحَاقَ وَيَعْقُوبَ أُوْلِى الْأَيْدِى وَالْأَبْصَارِ* إِنَّا أَخْلَصْنَاهُمْ بِخَالِصَةٍ ذِكْرَى الدَّارِ* وَإِنَّهُمْ عِنْدَنَا لَمِنَ الْمُصْطَفَيْنَ الْأَخْيَارِ* وَاذْكُرْ إِسْمَاعِيلَ وَالْيَسَعَ وَذَا الْكِفْلِ وَكُلٌّ مِنَ الْأَخْيَارِ»؛ و به خاطر بياوريد بندگان ما ابراهيم و اسحاق و يعقوب را، صاحبان قدرت و بصيرت. ما آنها را با خلوص ويژه‌اى خالص گردانديم، كه همان يادآورى سراى آخرت بود. و آنها نزد ما از برگزيدگان و نيكان بودند! و به خاطر بياور، اسماعيل و «اليسع» و «ذوالكفل» را كه همه از نيكان بودند».

[1]. تفسير نمونه، ج 13، ص 90

[2]. سفينة البحار، ج 5، ص 65