اين آيه شريفه صراحت در لزوم استفاده از گوشت‌هاى قربانى دارد. لازم به تذكّر است كه امروز، عدّه‌اى مخالف خوردن گوشت هستند، در حالى كه اين سخن اشتباه است. و اسلام استفاده از گوشت را به صورت معتدل سفارش مى‌كند. در روايات متعدّد آمده است:

«مَنْ تَرَكَه ارْبَعينَ صَباحاً لَمْ يَأْكُلِ الَّحْمَ ساءَ خُلْقُهُ، وَمَنْ ساءَ خُلْقُهُ فَأَذِّنُوا فى‌ اذُنِه‌

؛ كسى كه چهل روز گوشت نخورد بداخلاق مى‌شود، و بايد در گوش كسى كه بداخلاق شده اذان گفت». [1]

بنابراين، استفاده از گوشت در حدّ متعادل خوب است، البتّه افراط و زياده‌روى در هيچ كارى از جمله خوردن گوشت سزاوار نيست، در روايات آمده است كه شكم‌هاى خود را مقبره و گورستان حيوانات نكنيد.

(لاتَجْعَلُوا قُلُوبَكُمْ مَقابِرَ الْحَيْوانِ). [2]

نكته‌ها و درس‌ها

شكر نعمت‌

ما بايد در مقابل نعمت‌هايى كه خداوند به ما ارزانى داشته شاكر و قدردان باشيم. آيا شكر نعمت اين است كه صدها هزار قربانى را در كوره‌هاى مخصوص ريخته و آنها را آتش بزنيم، و يا در گودال‌هاى بزرگ به وسيله لودر و مانند آن دفن كنيم؟ به خاطر دارم زمانى كه قربانى‌ها دفن مى‌شد، يا آن را آتش مى‌زدند، شخصى در قربانگاه به من گفت: آيا اسلام دستور داده كه اين همه قربانى تلف شود، و ميليون‌ها گوسفند را بكشند و بسوزانند يا دفن كنند؟ خدا را شكر مى‌كنيم كه عربستان سعودى تصميم عاقلانه‌اى گرفت و با هزينه فراوان امكان بسته‌بندى‌

[1]. بحارالانوار، ج 66، ص 67

[2]. همان مدرك، ج 41، ص 148