ابراهيم عليه السلام در قرآن‌

در ميان تاريخ انبيا كه قرآن مجيد به آن پرداخته، فرازهايى است كه درخشندگى خاصّى دارد، و سراسر آموزنده و پرمايه و عبرت‌انگيز است؛ به‌عنوان نمونه مى‌توان به تاريخ حضرت نوح عليه السلام، و سرگذشت قهرمان توحيد حضرت ابراهيم عليه السلام، و زندگى پرفراز و نشيب حضرت موسى عليه السلام، و داستان تولّد اعجازآميز و حوادث پس از ولادت حضرت عيسى عليه السلام، و تاريخ اسلام اشاره كرد.

در اين كتاب قصد داريم تاريخ زندگانى ابراهيم‌ [1] بت‌شكن عليه السلام را مرور كنيم، كه هم قدرت‌نمايى پروردگار در آن به عيان ديده مى‌شود، و هم درس‌هاى توحيد در آن موج مى‌زند، و هم ما را به ياد جهان آخرت مى‌اندازد، و هم به سوى مبحث مهمّ امامت رهنمون مى‌گردد، و هم فلسفه اعمال و مناسك حج را براى ما روشن مى‌سازد.

محورهاى مورد بحث:

مسائل مربوط به زندگى حضرت ابراهيم عليه السلام فراوان است، كه با استفاده از قرآن مجيد و روايات اسلامى و تواريخ معتبر، در اين كتاب پيرامون چهارده موضوع، در چهارده فصل بحث خواهيم كرد:

1. ولادت حضرت ابراهيم عليه السلام و دوران كودكى.

2. دوران جوانى حضرت ابراهيم عليه السلام و ايمان قوى به خداوند.

3. گفتگوهاى آن حضرت با ستاره‌پرستان، ماه‌پرستان و خورشيدپرستان.

4. گفتگوى آن حضرت با عمويش آزر، درباره بت‌پرستى.

5. گفتگوهاى آن حضرت با نمرود، سلطان و حاكم آن دوران.

[1]. «ابراهيم» را به پدر مهربان ترجمه كرده‌اند، و لقب آن حضرت خليل اللَّه بوده و خليل الرحمن نيز گفته‌اند، و كنيه‌اش ابومحمد و ابوالانبياء و ابوالضيفان است (تاريخ انبيا، ص 15)