مقدّمه‌

بسم اللّه الرحمّن الرّحيم‌

تاريخ پيامبران عليهم السلام‌

بخش مهمّى از قرآن، پيرامون تاريخ انبيا و پيامبران و امّت‌هاى گذشته سخن مى‌گويد. سرگذشت حضرت آدم، نوح، ابراهيم، موسى، عيسى، سليمان، داوود و ديگر پيامبران عليهم السلام و اقوام عاد و ثمود و مانند آن از جمله مباحثى است كه خداوند متعال برخى را بطور مفصّل و برخى ديگر را به‌صورت مختصر و گذرا مورد بحث قرار داده است.

سؤال: هدف قرآن از بيان تاريخ انبيا و امّتها چه بوده است؟ آيا به منظور سرگرمى خوانندگان قرآن بيان شده، يا خداوند متعال قصد نگارش تاريخ آنان را داشته، يا هدف چيز ديگرى است؟

جواب: قرآن مجيد در پاسخ به اين سؤال، در آيه شريفه 111 سوره مباركه يوسف مى‌فرمايد: «لَقَدْ كَانَ فِى قَصَصِهِمْ عِبْرَةٌ لّاُوْلِى الْأَلْبَابِ»؛ به راستى در سرگذشت آنها عبرتى براى صاحبان انديشه بود»؛ آرى، هدف از توصيف و تبيين تاريخ انبيا و اوليا و امّت‌هاى پيشين، بيان درس‌هاى عبرتى است كه در جاى جاى سرگذشت آنها وجود دارد، و براى امروز و فرداى بشر تا دامنه قيامت مفيد و مؤثّر است. اين درس‌هاى عبرت را بايد با دقّت مطالعه كرد، و با تأمّل به آن انديشيد، و در نهايت آنها را در زندگى فردى و اجتماعى پياده كرد، تا تجربيّات گذشتگان چراغى روشن فراسوى زندگى آينده ما باشد.