زيبا و زنبوران عسل به اين بزم فرا خوانده ميشوند، و شيرينى آن را هم كه در بن گلها از پيش تهيه شده ميخورند!»- سهل است- براى ما هم سهمى مى‌آورند، و اين عسلها همان سهم ماست كه زنبوران عسل از آن بزم فراهم آورده‌اند!.

يادآورى‌

در آيات بالا دو جمله ديده مى‌شود كه از جهاتى درخور دقت است:

1- وَ أَلْقَيْنا فيها رَواسِيَ‌: «ما در زمين كوههاى افكنديم» اين جمله ممكن است اشاره به اين باشد كه ايجاد كوهها بعد از آفرينش خود زمين بوده است، و از نظر دانش امروز نيز مسلّم است كه چين خوردگيهاى زمين كه منشأ پيدايش كوههاست هنگامى آغاز شد كه پوسته زمين تدريجاً رو به سردى گذارد و اين مسئله صدها يا هزاران ميليون سال بعد از پيدايش خود زمين صورت گرفته است.

و نيز ممكن است اشاره به جذب سنگهاى عظيم آسمانى به سوى زمين باشد، زيرا سنگهاى عظيم سرگردانى كه در آغاز پيدايش منظومه شمسى در ميان اين كرات سرگردان بوده‌اند هر كدام در حوزه جاذبه يكى از اين كرات قرار گرفته به سوى آن جذب شده و به صورت كوههائى در آن پرتاب گرديده است.

2- وَ اْلأَرْضَ مَدَدْناها: «زمين را گسترش و توسعه داديم» لغت «مد» بمعنى كشش و توسعه مى‌آيد. اين جمله ممكن است اشاره به كشيده شدن و گسترش تدريجى خشكيها از زير آب باشد، چه اينكه به هنگام وقوع بارانهاى سيلابى در صدها ميليون سال قبل تمام روى زمين را آب فرا گرفته بود، ولى تدريجاً آبها در نقاط پست قرار گرفته و درياها را