گياهان است، در حالى كه ميدانيم زوجيت به معنى تعدد اصناف و انواع نيامده.

بعضى ديگر در مثل آيه 7 سوره ق احتمال داده‌اند كه مراد از «انبات» (رويانيدن) همان آفرينش انسان باشد، بنابراين زوجيت بمعنى واقعى خود حفظ مى‌شود. [1] ولى روشن است هيچ كدام از اين دو معنى با ظاهر آيه وفق نمى‌دهد و با در نظر گرفتن كشف زوجيت عمومى گياهان جاى ابهامى در آيه باقى نخواهد ماند. شما مى‌توانيد منظره زوجيت گياهان را به آسانى با چشم خودتان ببينيد:

«يك گل رابدست بگيريد، گلبرگها را كنار بزنيد، درست در وسط گل دقت كنيد، جهان پر غوغائى است؛ در واقع يك بزم بسيار با شكوه است، اما خالى از هر گونه جار و جنجال، هر گونه اعمال غير اخلاقى، قسمت‌هاى مختلف آن هر كدام مظهرى از جنس نر و جنس ماده است.

بادها مى‌وزند، ميله‌هاى ظريف و لطيفى كه كيسه‌هاى گرده را با خود حمل مى‌كنند به رقص درمى‌آيند، كيسه‌هاى گرده گشوده شده و ذرات آن بر طبق گل كه زير آن گسترده است مى‌پاشد. دانه‌هاى گرده كه هر كدام به تنهائى گياه زنده‌اى هستند به سرعت ريشه مى‌دوانند و پس از عبور از طبق گل در خلوتگاه مرموزى كه در بن گل نهفته است با نطفه ماده آميزش كرده تخم گل يا ميوه را تشكيل ميدهند، گويا تمام برگهاى زيباى گل نيز براى آرايش اين بزم عجيب تهيه شده، حشرات و پروانه‌هاى‌

[1]. اين احتمال را مفسّر عالى مقام مرحوم طبرسى در «مجمع البيان» از «شعبى» نقل ميكند.