و به كمك دلائل حسى، اثبات گرديد. مسأله وحى نيز دوباره زنده شد. اين مباحث را روى شيوه‌هاى تجربى و علمى دنبال كردند و به نتايجى رسيدند كه گر چه با نظريه علماى اسلامى تفاوت داشت، اما قدم بر جسته‌اى بود در جهت اثبات موضوع مهمى كه روزى از خرافات شمرده مى‌شد.

در سال 1882 ميلادى جمعى به نام‌ جمعيت بحث‌هاى روحى‌ به رياست استاد جويك‌ استاد دانشگاه كمبريج- كه از بزرگترين متفكران انگلستان بود- تشكيل شد.

اعضاء اين جمعيت عبارتند از: استاد اوليفرداوچ‌ (داروين علوم طبيعى‌ [1])، ويليام كروكس و شمى دان بزرگ انگليسى)، استاد فردريك ميرس‌ و استاد هورسن‌، اساتيد دانشگاه هاروارد آمريكا، استاد هيزلوپ‌ استاد دانشگاه‌ كلمبيا و دانشمندان بزرگ ديگرى مانند عارمى‌، باربت‌، بورمور و شارل ريشيه‌، استاد دانشكده طب و رياصى دان بزرگ‌ كاميل فلاماريون‌ و همچنين دانشمندان فلكى فرانسه و ...

اين جمعيت روى مباحث روحى مطالعه كردند و تا سال تأليف دائرة المعارف‌ (45 سال) پنجاه جلد كتاب بزرگ، از طرف جمعيت مزبور، در پيرامون مطالب فوق نگاشته شد و بسيارى از مشكلات مسائل روحى، از جمله مسئله‌ وحى‌ به كمك آنها حل شد.

اين دانشمندان طى تحقيقات خود ثابت كردند كه هر انسانى داراى دو شخصيّت است.

[1]-/ در برابر داروين معروف كه استاد تاريخ طبيعى بود