بدن آرام گيرد و دوباره به سجده رود.

مسأله 276- اگر نمازگزار پيش از تمام شدن ذكر، عمداً سر از سجده بردارد، نمازش باطل است.

مسأله 277- اگر موقعى كه ذكر سجده را مى‌گويد، يكى از هفت عضو را عمداً از زمين بردارد، نماز او باطل مى‌شود، ولى موقعى كه مشغول گفتن ذكر نيست، اگر غير از پيشانى، جاهاى ديگر را از زمين بردارد و دوباره بگذارد، اشكال ندارد.

مسأله 278- هرگاه پيشانى را سهواً بر جايى بگذارد كه از محل زانوها يا انگشتان پا بيش از چهار انگشت بسته، پايين‌تر و بلندتر باشد، اگر بلندى به حدّى است كه به آن سجده نمى‌گويند بايد سر را بردارد و روى چيزى بگذارد كه بلندى آن از چهار انگشت بسته كمتر است. اما اگر بقدرى است كه به آن سجده مى‌گويند واجب است پيشانى را از روى آن به روى چيزى بكشد كه به اندازه چهار انگشت بسته يا كمتر است و اگر كشيدن پيشانى ممكن نيست، احتياط آن است كه نماز را تمام كند و دوباره بخواند.

مسأله 279- سجده بر سنگ آهك و سنگ گچ، چه قبل از پخته شدن و چه بعد از آن صحيح است همچنين بر آجر و سفال و سيمان نيز جايز است.

مسأله 280- مستحب است سجده را طولانى كند و تسبيح و حمد و ذكر خدا گويد و صلوات بر محمد و آل محمد بفرستد و حاجات خود را از خداوند بخواهد و از دعاهاى خوب و مناسب اين دعا است:

«يا خَيْرَ الْمَسْؤولينَ وَأَوْسَعَ الْمُعْطينَ ارْزُقْنى مِنْ فَضْلِكَ فَإِنَّكَ ذُوالْفَضْلِ الْعَظِيمِ‌»

يعنى: «اى بهترين كسى كه مردم از او حاجت مى‌طلبند و اى بهترين‌