احكام قرائت‌

مسأله 255- مستحب است در ركعت اول نماز پيش از خواندن حمد بگويد:

«اعُوذُ بِاللَّهِ مِنَ الشَّيْطانِ الرَّجِيمِ‌»

و نيز مستحب است حمد و سوره و ذكرهاى نماز را شمرده بخواند و آيات را به هم نچسباند و مخصوصاً به معناى آنها توجه داشته باشد.

مسأله 256- شايسته است در نمازها در ركعت اوّل سوره‌

«إِنّا أَنْزَلْناهُ‌»

و در ركعت دوم سوره‌

«قُلْ هُو اللَّهُ احَد»

را بخواند و هيچ سوره‌اى را در هر دو ركعت تكرار نكند مگر سوره‌

«قُلْ هُو اللَّهُ‌»

و سزاوار نيست در تمام نمازهاى شبانه روز سوره‌

«قُلْ هُو اللَّهُ‌»

را ترك كند.

مسأله 257- در ركعت سوم و چهارم نماز بايد حمد يا تسبيحات، آهسته خوانده شود.

مسأله 258- تكبير و حمد و سوره و ساير ذكرهاى نماز را بايد طورى بخواند كه اگر مانعى در كار نباشد حدّاقل خودش آن را بشنود.

مسأله 259- واجب است زنان حمد و سوره نماز «ظهر» و «عصر» را آهسته بخوانند، امّا حمد و سوره نماز «صبح» و «مغرب» و «عشا» را مى‌توانند بلند يا آهسته بخوانند، ولى اگر نامحرم صداى آنها را بشنود، احتياط مستحب آن است كه آهسته بخوانند.

مسأله 260- انسان بايد مسائل و قرائت نماز را ياد بگيرد كه غلط نخواند و كسى كه اصلًا نمى‌تواند به طور كامل قرائت صحيح را ياد بگيرد، بايد هر طور كه مى‌تواند بخواند و احتياط مستحب است كه نماز را به جماعت بجا آورد.

مسأله 261- در تنگى وقت يا در جايى كه ترس از دزد يا درنده‌اى باشد