ابراهيم، قهرمان بت‌شكن با بت‌پرستى، موسى بن عمران عليه السلام با ظلم و بردگى، لوط پيامبر عليه السلام با مفاسد اخلاقى و شهوت‌رانى، حضرت شعيب عليه السلام با مفاسد اقتصادى و خلاصه هر پيامبرى با مفاسد موجود در عصر و زمان خود مبارزه كرده، و قرآن مجيد تاريخ تعدادى از آنها را شرح داده است.

2. تاريخ اولياء اللَّه؛ قرآن مجيد گاه تاريخ كسانى از بندگان صالح خدا را كه زندگى آنها داراى درس‌هاى عبرت‌آميزى بوده نيز مورد توجّه قرار داده است.

مثل اصحاب كهف كه پيامبر نبودند ولى سرگذشت آنها عبرت‌آميز است يا سرگذشت لقمان حكيم كه پيامبر نبود امّا حكيم و دانشمند بود و لذا خداوند سخنان عبرت‌آميز آن مرد بزرگ و مطالبى كه بين او و فرزندش ردّ و بدل شده را نقل كرده است.

3. در مورد اشخاص بد و ناشايست كه نمونه‌هاى متعددى دارد و اصحاب الجنّة يك نمونه از آنهاست؛ شرح حال آنها خواندنى و عبرت‌آموز است.

محلّ باغ كجا بود؟

در مورد محلّ اصحاب الجنّه در ميان مفسّران اختلاف نظر وجود دارد.

عدّه‌اى معتقدند در نزديك صنعا «پايتخت يمن» بوده است و عده‌اى ديگر محلّ آن را «شامات» گفته و صاحبان آن را از بنى‌اسرائيل دانسته‌اند.

گروه سوم «طايف» در سرزمين عربستان را ترجيح داده‌اند و «حبشه» نظريه چهارمى است كه طرفدارانى دارد. امّا اين مطلب تأثيرى در بحث ما ندارد، زيرا مهم اصل جريانى است كه قرآن مجيد آن را نقل فرموده، نه محلّ آن.

خلاصه داستان‌

اجمال داستان اصحاب الجنّه مطابق آنچه از كتب تفاسير، روايات و تاريخ‌